Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού… Κώστας Καρυωτάκης
Αναρτήσεις
Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2022
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

εκείνη τη μέρα, την μοναδική, ο ήλιος έκανε θαυμάσια δουλειά. εσύ φορούσες λουλούδια και ένα ουράνιο τόξο μπέρδευε τα πόδια των δρομέων που πέρναγαν μπροστά σου. Hσουν υπέροχη, φοβισμένη. Oι βιτρίνες των ακριβών μαγαζιών του κέντρου της πόλης γεμάτες προτεινόμενα, οι άλλες των συνοικιών, διαθέσιμα. Δεν χαμογέλασες καθόλου, ούτε μία στιγμή. Πινελιές χρωματιστών λουλουδιών, εναντιωνόντουσαν στην ισχυρή μονοτονία του πράσινου, εσύ ούτε στιγμή δεν πρόδωσε στους φόβους σου. Εκείνους τους φόβους κράτησες οδηγό και άφησες όλα τα παράθυρα κλειστά. Δεν καταρρέουν οι θύμησες, οι άνθρωποι μπερδεύονται με τα στερεότυπα.
ένας καλοκαιρινός λάθος έρωτας
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Αγαπούσε τα αδιέξοδα περισσότερο από τις μεγάλες λεωφόρους, τα γράμματα των βιβλίων, την υγρασία του Καλοκαιρινού απογεύματος. Του άρεσε να χάνει το χρόνο του χαζεύοντας τις ταράτσες των σπιτιών και να συνθέτει θολά κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια. μαγευόταν με τις Νεράιδες και τα Ξωτικά. ξυριζόταν ακόμα με ASTOR. πουκάμισο, παντελόνι, με τσάκιση, στην πένα. κρατούσε σφιχτά τις προσδοκίες του Και ας ήταν στον δεύτερο χρόνο της σύνταξης. τις προσδοκίες του. εκείνη, αραχνοΰφαντη, μόλις Είχε πατήσει τα 45. παιδί κανένα. ούτε παιδί Ούτε σκυλί. μόνη από επιλογή. όλη της τη Ζωή την θυμάται με αριθμούς. των άλλων αριθμούς. Τόσα τα έσοδα, τόσα έξοδα, το τεκμαρτό, Η απόδοση, Πρώτη κατοικία, επιδόματα, ΦΠΑ. παιχνίδι λάστιχο, γνώριζαν τη ζωή της. Τα ...νούμερα. Έκανα τα μαλλιά τις δύο κοτσίδες και τα γύριζε στεφάνι στο κεφάλι της. μαγιάτικο; ακάνθινο; ποιος ξέρει. Με ένα πρόσωπο χλωμό, σαν υπόσχεση. Μεγάλωσε στον Ταύρο, στο ζώδιο της Παρθένου, εκείνος τα Πετράλωνα. Δεν είχαν γνωριστεί ποτέ ως ...
γιατι, αν
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

γιατί έβαψες κόκκινα τα χείλη σου; ήταν ήσυχα εντελώς. κανένα θαύμα δεν έχει προκύψει. οι μικροί άνθρωποι δεν θα θαυμάσουν ποτέ τον θόρυβο της δεμένης βάρκας στον αέρα. βάζαμε την πέτρα, τη μία πέτρα πάνω στην άλλη, Δεν ξέραμε τότε πώς έτσι αλλάζαμε τον "ρου" της ιστορίας. δεν μάθαμε ποτέ το πόσο κακό κάναμε, παρά μόνο τα ξημερώματα μας βρήκανε θλιμμένους και θνησιγενείς. Εγώ ήμουνα εδώ. Εσύ προχώρησες
...θέλησα...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

θέλεις να μοιάσω στους ανθρώπους, τους πολλούς. μην είμαι άλλο, μην ξεχωρίζω. ο έρωτας σκοτώνει την αγάπη. ο έρωτας σκοτώνει. κάνει τα μάτια φοβισμένα, θέλησα να μοιάσω των άνθρωπων, των πολλών ανθρώπων. έμαθα να φτιάχνω ρουμπινί λικέρ με λέξεις, να δίνω υποσχέσεις για σύννεφα που θα έβρισκαν τον δρόμο τους, για κροτίδες που δεν θα έκαναν θόρυβο. είπα, ο έρωτας σκοτώνει την αγάπη, είχα ακούσει να το λένε οι άνθρωποι. κανείς τους δεν γελούσε όταν το έλεγε, κανείς τους δεν κοιτούσε πέρα μακριά. άφησες κλειστό το παράθυρο και παγίδεψες τα κόκκινα μεγάλα τριαντάφυλλα στα βλέμματα των άλλων. των ανθρώπων. των πολλών ανθρώπων.
σημαδια στην αμμο
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Πατούσαμε στην άμμο και γελούσαμε. Φωτογραφίζαμε τα βήματα και ελπίζαμε. Το καλοκαίρι δεν είναι εποχή, ζωγραφιά από τις συμπληγάδες είναι, μέχρι που ήρθε το κύμα και έσβησε τα βήματα. Έτσι το καλοκαίρι δεν είχε πια καμία σημασία, ούτε λόγο ύπαρξης. Εμένα πάντα μου άρεσε η άνοιξη. αυτήν προτιμούσα. Την άνοιξη, πριν το καλοκαίρι.
καποτε σαν τωρα
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Κόκκινη πανσέληνος απόψε, ήρθε και φέτος και έθεσε ακριβώς στα περασμένα χνάρια της. Ούτε πιο δεξιά, ούτε πιο εκεί. Ακριβώς πάνω στα σημάδια των ανθρώπων, πάνω στα πατήματα. Μέσα μου αγώνας να ξεχάσω. Πως να ξεχάσω δηλαδή; Δεμένος πιστάγκωνα από το χτες, σήμερα πως γίνεται να το απαρνηθώ, να κάνω πως δεν το ξέρω,πως δεν το έζησα. Είναι και αυτή η πραγματικότητα που τελειωμό δεν έχει. Σκέφτομαι πως καλοκαιριάζει και θα γεμίσουν οι παραλίες από φωτοβολταϊκά σε σχήμα ανθρώπου κι ας μοιάζει στέρφο ετούτο το καλοκαίρι, σαν στροφή προς μια ακατάσχετη μελαγχολία, που και αυτή με την σειρά της και όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις, θα προσπαθεί να παρακινήσει τον θεό να δώσει ακόμα μια ευκαιρία στους ανθρώπους. Μια ποιητική μελαγχολία συνεπώς. Μα καμία αισιόδοξη πίστη δεν είναι παρούσα και ο θεολογικός μονόλογος της μεταρρύθμισης ή του διαφωτισμού, μοιάζει να είναι ανίσχυρος για να επηρεάσει τον θεό για την χάρη των ανθρώπων. Καλοκαιριάζει και ανάμεσα στα καψαλισμένα νεανικά κορμιά, αχνοί δεσμ...
ουσία επαμφοτερίζουσα
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Ξημέρωνε Κυριακή. Βολόδερνε στο κρεβάτι σαν και τις άλλες μέρες. Είχε μια αγωνία για το τι καιρό είχε έξω, ο Λευτεράκης είχε τις δικές του. Κάτι ψυχανεμίστηκε, κάτι δεν πήγαινε καλά. Έκανε έναν γάμο, έναν γιο, του άρεσε πολύ να ταξιδεύει. Όχι να φεύγει, ούτε να αποφεύγει, ποτέ να υπεκφεύγει και σε καμία περίπτωση να ξεφεύγει. Σηκώθηκα ψηλότερα και τον κοιτούσα. Η νύχτα μετρούσε τους ηλιόσπορους και ετοιμαζόταν να φύγει... - ...κόλλημα είναι, τις είπε. Απάντηση καμία και εκείνος που για να μπει στην θάλασσα, δεν έμπαινε αν δεν έφτανε το καρπούζι 10 λεπτά, σηκώθηκε και έκανε μπάνιο με κρύο νερό. Χασκογέλαγε και σιχτίριζε μαζί. - να είμαι καθαρός, ακούστηκε να λέει και αν είναι να συμβεί, να μην με πλύνουν ξένοι. Τον ήξερε τον πόνο αυτόν εκεί στον αριστερό ώμο. Κάτι σαν πόνος, κάτι σαν κάψιμο. - Όχι πάλι, μονολόγησε. Αυτόχειρες ιχθύες, με ξύσματα λεμονιού στην άκρη των δαχτύλων, εκεί ανήκε. Έφτασε με λειψές αναπνοές μπροστά από την κροκί πόρτα με την μπλε λωρίδα εκεί που χτυπάνε τα φορεί...
ποτε δεν θα νικησεις τον Λαο της Παλαιστινης
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

...ενας δικος μου ανθρωπος...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Με το ένα χέρι τρυγούσε χελιδονοφωλιές, με το άλλο, το καλό, έπνιγε φίδια. Έσερνε κάτι βήματα, κομμάτι σκουριασμένα. Ζύγιαζε τα χέρια του όμως με δεξιότητα, φτερά τα έκανε. Όλων των νεκρών τα πλούτη να είχε το πρόσωπό του δεν Θα άλλαζε. Χλωμό και άραχνο. Οι κραυγές του φτάνουν στο καντήλι και από κει στα αυτιά μου, δρόμο μένει να διαλέξει, μέσα ή έξω από τα δέντρα, με την αγνή πλευρά του μαχαιριού καλά ακονισμένη. Η εισβολή του φεγγαριού, στο εύρος των ματιών του χτίζει σήμερα αγιασμένος χωροφύλακες. όλοι τους ξεπουλημένοι καθαροί. Και τα μαλλιά του... ... πυρωμένα τα μαλλιά του, χρυσόκόκκινο λιοστεφανο, σε πρόσωπο κορνίζα. Με ετούτο το πλάσμα, που ούτε άνθρωπο, ούτε Θεό το λες, έμελε να ανταμώσουμε και να μου δείξει δρόμους που μέχρι τότε ούτε είχα φανταστεί ότι υπάρχουν. Μου γνώρισε το Βάρναλη και τον Καμπισινσκι, έμαθα τους στίχους του Ερωτόκριτου απέξω και ανακατωτά. Αγάπησα τον Θεόφιλο και τον Γιαννούλη Χαλεπά και τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη μα και τον Ουμπέρτο Εκο. Μου δίδαξε ...
όταν ο στρατός του Ισραήλ δολοφονεί
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Σιρίν Αμπού Άκλεχ «Η φωνή της Παλαιστίνης» σκοτώθηκε από σφαίρα στο κεφάλι στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη ενώ κάλυπτε ισραηλινή επιδρομή. "Διάλεξα τη δημοσιογραφία για να είμαι κοντά στους ανθρώπους. Μπορεί να μην είναι εύκολο να αλλάξει κανείς την πραγματικότητά τους, αλλά τουλάχιστον μπορεί να τους δώσει φωνή." Είμαι η Shireen Abu Akleh Έπεσε νεκρή σήμερα από πυρά του ισραηλινού στρατού. Εργαζόταν στο Al Jazeera και έκανε ρεπορτάζ στην Τζενίν, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη άλλη μία βίαιη επιχείρηση του ισραηλινού στρατού. Η Shireen Abu Akleh, 51 ετών, Παλαιστίνια και μια από τους πιο γνωστούς ρεπόρτερ του αραβικού κόσμου που κάλυπτε την κατάσταση στην Παλαιστίνη για δεκαετίες, πυροβολήθηκε στο κεφάλι το πρωί της Τετάρτης και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση ενώ κάλυπτε μια στρατιωτική επιδρομή στο βόρειο τμήμα της Τζενίν. Η Abu Akleh φορούσε κράνος και θωράκιση σώματος που έφερε ξεκάθαρα την ένδειξη «PRESS». Το τηλεοπτικό δίκτυο με έδρα το Κατάρ είπε ότι οι...
ψέμα στο ψέμα, Ταρανδος
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Με ρωτάει ο ...Ζουγκι τι σκέφτομαι (βασικά χεσ$@@@ε για το ΤΙ σκέφτομαι, το ενδιαφέρον του περιορίζετε στο να ΜΗΝ σκέφτομαι), γιαυτο και εγώ θα (τον) γράψω τι σκέφτομαι... Σκέφτομαι λοιπόν, πως δεν θυμάμαι πως είναι να γράφω ένα γράμμα και να κολλάω το γραμματόσημο, έχω ξεχάσει πως έτρεχε η μάνα στο μπακάλικο να σηκώσει το ακουστικό γιατί είχε τηλέφωνο από την αδερφή της. Δεν θυμάμαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που χάιδεψα κάποιον τρυφερά στο κεφάλι... ...μας κοιτάζω, που δεν σηκώνουμε πια τα μάτια από της οθόνες, ούτε για καλημέρα, που αν την πούμε, θα είναι μέσα από τα δόντια, μας κοιτάζω, που δεν κοιτάζουμε πια τα ηλιοβασιλέματα, που δεν κρατιόμαστε από το χέρι, που δεν γελάμε δυνατά Μάθαμε να πιστεύουμε ότι μας σερβίρουν, να παραπονιόμαστε με ποσταρισματα στο φεισμπουκ, να κριτικάρουμε στο τουτερ, να ερωτευόμαστε με το ινσταγκραμ και το χειρότερο;;; να πιστεύουμε πως κάνουμε έτσι το χρέος μας, πως αυτός είναι ο δρόμος να είμαστε ενεργοί πολίτες. Κοιτάζουμε στο χαζοκούτι το ΄΄δε ν...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Μάσκα για τους Ντρέδες είναι ετούτη, έτσι μου είπε. Ύστερα ξεκίνησε το ταξίδι του γυμνός στην επιείκεια του ουρανού. Γυμνοί γύρισαν και οι πολεμιστές. Μα ετούτοι ήταν βυθισμένοι στα χρώματα. Γυμνοί πολεμιστές στα χρώματα. Έξη μέρες πριν την Τετάρτη και εγώ να σκέφτομαι πως ο έρωτας αγάπη δεν είναι, βρίσκεται πάντα σε μία προσπάθεια να την μιμηθεί και σε ξεγελάει. Μα αγάπη δεν είναι. Ίσως να το καταλάβεις όταν αποχωρήσει και ο τελευταίος γυμνός πολεμιστής. Εγώ όμως σκέφτομαι άλλα, όσο κι αν είναι μπροστά μάτια μου κρυφοί ήλιοι χαριεντίζονται. Σκέφτομαι τις ημερομηνίες που δεν βγαίνουν. Τις μέρες που χάθηκαν, τα γιατί που δεν απαντήθηκαν. Σκέφτομαι τα όνειρα που ποδοπατήθηκαν προδομένα.
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Χαμηλώνει τυχαία το ύψος, πίσω από τα κάγκελα βρεγμένος δρόμος που μονομερώς εκλιπαρεί να έρθει το φως και μία συγνώμη. Οι παιδικές φωνές έγιναν σκαλοπάτια ανηφορικά, τα χαμόγελα ουρλιαχτά, η σκόνη πήγε και στάθηκε στα βρόμικα από πριν πρεβάζια, στα χωρίς λουλούδια μπαλκόνια. Πάνω στη ματιά σου πού νόθα θέλω την εξαγόρασαν, σε εκείνη τη ματιά που ρυτίδες γέμισε το μέσα μου και έτσι πορεύομαι, από εδώ έως τους τάφους μας, απλώνει χέρι η ύπαρξη μετά το λευκό που γίνεται συμπαγές και κυρίαρχο. Η δική σου ύπαρξη, θάλασσα γυμνή. Επιθετική μα σίγουρη, μπρος πίσω να ξεπλύνει τις βρομιές του πριν... και εμείς άνθρωποι μόνο Είναι που αγγίζω με τα μάτια το χάδι, τον έρωτα, τη φυγή. Είναι που έτσι ξορκίζω το σκοτάδι, τη μοναξιά, τον φόβο. Είναι πού αποφεύγω τα ύστερα αυτού του κόσμου η έτσι πιστεύω. Ένας αέρας βορινός με κυκλώνει απόψε. Απόψε το φως αναπαύεται στις μέρες που του έτυχε να ζήσει, αύριο θα είναι γεμάτο ενοχές, ίσως να προτιμήσει τη λύτρωση. Εκεί είναι για να το προτιμούν οι άνθ...
μια Ελενη, Ιφιγενεια
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, βρε τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, βρε τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα; Ο ουρανός αγκομαχούσε από νωρίς, τρεμόπαιζε με έναν ανίσχυρο και αδιάφορο ήλιο. Τα σύννεφα σούρτα φέρτα πάνω από την πόλη. Την Αθήνα. Μια πόλη, κόρη χαιρέκακη, με φτιασίδια και λούσα περιττά. Στο ΄΄Καλλίπολις΄΄, έναν χώρο αλληλεγγύης και πολιτισμού, εκεί στην κατρακύλα του Ελληνικού, είχε στηθεί ένα μικρό παρεΐστικο γλέντι στην αυλή του χώρου, κάτι που θύμιζε γεράνια, αγιόκλημα και αρμπαρόριζα από τα παλιά, σαν να βλέπεις Ελληνική ταινία του ΄60. Η ορχήστρα κάτω από την συκιά για τον ΄΄ φόβο των Ιουδαίων ΄΄ ( όπου Ιουδαίοι, ισον βροχή) και στο πρόγραμμα είναι να ανέβουν η Μαριέτα Γερούλη (κιθάρα - φωνή), ο Σταύρος Γκούζος (φωνή), ο Δημήτρης Καρούσος (κιθάρα - φωνή), η Δήμητρα Νικηφοράκη (φωνή), ο Ηλίας Τσουπράς (μπουζούκι), η Λία Χιωτέλη (φωνή). Όμως λογάριασαν χωρίς τον ...ξενοδόχο, δηλαδή, τον ρουφιάνο της γειτονιάς, που εντελώς πάντα τυχαία, είνα...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Μέρες τώρα που θέλω να κατέβω στο λιμάνι, ψέματα, είναι εβδομάδες, μήνες. Θέλω να κατέβω στο λιμάνι, να είναι βράδυ και να βρέχει δυνατά. Μα μοιάζει να με πρόλαβε η Άνοιξη. Να μπω στο πρώτο πλοίο που θα με πάει όπου τα δρομολόγια θέλει. Να βρέχει όλη τη νύχτα και όταν το πρώτο φως δειλά μας πλησιάσει, τότε ο ουρανός να πάει έτσι να ξεκουραστεί, έτσι κι αλλιώς όλη τη νύχτα κράταγε τα σύννεφα γεμάτα. Τότε είναι που τα μάτια εκεί στο πρώτο αναθάρρεμα όσα μπορούν προσπαθούν να δεσμεύσουν, εγώ θα στέκω απέναντι και εμπρός μας, σαλτιμπάγκοι, κλόουν, ταχυδακτυλουργοί, τσαρλατάνοι μία ολιάς, θα παρελαύνουν και θα είναι σινιάλο πώς το πανηγύρι των τρελών ετούτου του θλιμμένου πάνω κόσμου, πήρε μπρος. Γιατί το όλον που ψάχνει ο άνθρωπος δεν θα το βρει, ούτε ταιριάζει στα πλισέ ηλιοβασιλέματα εκείνα των νέο ρομαντικών, πού τους μπερδεύει το άπειρο και τους κουράζει η αιωνιότητα. Το δήθεν και το δεν γνωρίζω είναι ευκαιρία τώρα που οι φύλακες κοιμούνται με τις πυγολαμπίδες αγκαλιά, να μπω και...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Είναι που η φωτιά από τα σκοτάδια μου φαντάζει πιο μεγάλη και ο Προμηθέας στο βουνό ζάλη μου φέρνει, στα ματία όταν το κοιτάζω. Όταν κατάματα κοιτάζω τη φωτιά, παρηγοριά η θάλασσα πού από δάκρυ και δάκρυ τόσο μεγάλη έγινε, η θάλασσα που με έφερε κοντά σου κι άνοιξε δρόμο στη φωτιά και της έδωσε τράτο να κάψει ότι υπήρχε. και όταν πεις αγαπήσαμε τις ίδιες μουσικές, όταν μαζί κοιτούσαμε όλα όσα αλλιώς φάνταζαν Τυχαίο δεν ήταν όταν είπες: - Όλα παιχνίδι είναι. Ανάμεσα στις λέξεις και στο δάκρυ ένας θυμός δρόμος, προσφιλή συνήθεια των ανθρώπων εντός ή εκτός από το δαιδαλώδη χώρο των συναισθημάτων. Κύμα πίσω δεν γύρισε ποτέ, όλοι το ξέρουν αυτό, μήτε στα μάτια Θεός, ούτε στις προσευχές άνθρωποι, προς τι θυμός λοιπόν; γέρνει το φως παράπλευρα και χρυσώνει τοίχους αδιάφορος, αδιάφορο και αυτό - Αδιάφορο; - Ορκίζεσαι; Όλα τα όψιμα μηδέν σημάδι στις χαρές μου και το σκυλί να τρέχει στα πάνω και το εγώ να χτυπάει την πόρτα. Χτύπος ατελέσφορος να καρτερώ να ακούσω την ανάσα σου.
Ηρωικοί Ενήλικες
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Συναγωνίζεται ο έρωτας το τώρα όχι με βία ούτε καν με δύναμη ο αέρας σαν χάδι σαν ζεστή αγκαλιά τώρα. Ξημερώνει τώρα μόλις που καταφέρνει το βαθύ μπλε του ουρανού να δηλώσει παρών ξημερώνει τώρα κανένας άλλος ήχος παρά μόνον εκείνος του αέρα, ενός χαμόγελου, το κλάμα ενός μωρού. Ξημερώνει τώρα καφέ τσιγάρο οι φίλοι που δεν είναι πια μαζί μου ο Γιώργος ο Αντώνης ο Γιώργης ο Κώστας ο Ίαν ο Γιάννης η Αλεξάνδρα μονοχρωμία Ξημερώνει τώρα το βαθύ μπλε όλο και υφαίνεται, σεντόνι ο ουρανός. Κάποιο σκυλί μακριά, καλημερίζει το τώρα που το σκουπιδιάρικο αδειάζει ότι περίσσεψε. Είμαι εδώ προνομιούχος να βλέπω εκείνους που κάνουν τους ζωντανούς και ότι αγάπησα φωτιά να γίνει. Ηρωικοί Ενήλικες με το βλέμμα στο μέλλον γραμμένο, με το βλέμμα εκείνο των παιδιών,τώρα που καλοκαίριασε και άσκοπα γυρίζουν στις αλάνες.
μετρώντας τις μέρες σαν γυαλί
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Σε είδα πρώτη φορά σκυμμένη, με το κεφάλι αντεστραμμένο σε θέση οδυνηρή και τα μάτια στην άβυσσο Σε ρώτησα, τι κάνεις εδώ; Δεν μου απάντησες Σε ξανά είδα δίπλα στην θάλασσα, έριχνες αστερόσκονη από τον Ωρίωνα στα κύματα, είχες βαλθεί να τιθασεύσεις όλους τους μαύρους αχινούς. Τους κόκκινους τους άφηνες στην ησυχία τους. Σου άπλωσα το χέρι μέσα από καθρέφτη, να δεις φως. Να δεις το φως (Σου) Έκανες μικρά, μα κάποια βήματα έκανες, δε λέω και κοντέψαμε τις 1500 μέρες με τις νύχτες τους μαζί, δεν είναι λίγο, τίποτα δεν το λες. Τις πρώτες 300 τις περάσαμε μέσα σε καταιγίδα, ύστερα έβγαλε λίγο ήλιο, ξεμπουρίνιασε και η θάλασσα, ξεθύμωσε. Μετά βροχή και πάλι ήλιος. Ότι όριζε τα θέλω σου ήξερες πως χρώματα γινόντουσαν και καβαλίκευαν τις σκιές, έμενα εκεί να δίνω και να δίνω Κάναμε τις μέρες από μικρές χαμένες, σε κάτι άλλες μέρες μεγαλύτερες, καλοκαιρινές. Μα δεν σου έφταναν όμως. Έκανες το μαχαίρι που κόβει το ψωμί, επιθυμία αιχμηρή, έδωσες μια και έκοψες στα δυο την ανάσα. Έως εδώ, είπες. ...
κοινωνία καληνύχτα...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Η Γιαννούλα από την Πάτρα, ο Φώτης από την Ζαχάρω, ο Δημήτρης από την Λέσβο, παλιότερα ο Γιαννούλης από την Τήνο και τώρα ο Θύμιος από τον Πύργο... Κοινό σημείο Ένα. Θύματα μιας νοσηρής κοινωνίας !!! Πριν λίγες μέρες ένα βίντεο κατέκλυσε τα σοσιαλ μιντια αλλά και τα μέσα της ,,σοβαρής (μη χ$@#$@) δημοσιογραφίας ΄΄ μανιακός με ρόπαλο και δρεπάνι, καταδιώκει ανυποψίαστους πολίτες ξημερώματα στον Πύργο΄΄ Εσύ κοιτάζεις το εν λόγο βίντεο και το μόνο που βλέπεις είναι κάτι νεαρούς, που φωνασκούν και τρέχουν με κάτι μηχανάκια και ένα αυτοκίνητο, ακούγεται και ένας κάποια στιγμή να προτρέπει άλλον λέγοντας του ΄΄βάλτο μέσα, βάλτο μέσα΄΄και πιο πίσω, μακρύτερα έναν άνθρωπο να περπατάει και στην συνέχεια να τρέχει προς το μέρος, των ...παλικαριών, που φυσικά οι εποχούμενοι λεβεντοκάφροι, αφού διασκέδασαν, χάθηκαν στο σκοτάδι, εκεί όπου και ανήκουν. Η ...αλήθεια της εικόνας, το δικό σου ψέμα. Η ιστορία όμως έχει αρχή, μέση και τέλος και είναι συνήθως, διαφορετική. Παραθέτω αυτούσιο μέρος α...
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Η νύχτα αυτή και τίποτε άλλο. Προσπάθησε να βολευτεί και να βολέψει ότι σκλήρυνε τη μέρα που χάθηκε, την μέρα που πέρασε Σκέφτεται ώρα τώρα την πρώτη λέξη. Ποια ήταν η πρώτη λέξη όταν με έναν πήδο μπει μέσα στην Ελπίδα. Ελπίδα!!! Όλα έχουν μυρωδιά και ο άνθρωπος παίρνει τι μυρωδιά από ότι αγκαλιάζει, των ανθρώπων που αγκαλιάζει, των ονείρων που αγκαλιάζει, μέχρι τότε όμως, Ελπίδα... Να μην ξεχάσω τα ταΐσω το ψάρι μονολόγησε, πριν αυτοκτονήσω... Μην αγαπάς τις νύχτες των φίλων που ξυπνάνε. Ο θόρυβος ξέρει πώς να ξεφύγει από τα όρια και αν αρχίσει να βρέχει άνοιξε διάπλατα το στήθος σου, να ξεπλυθεί η καρδιά σου. Θα μπορούσες σιωπηλή να παραμείνεις, θα μπορούσες απλά στην άκρη να σταθείς και να σωπάσεις. Όμως προτίμησες να σπρώξεις το φθινόπωρο, να γίνεις ένα με τις εποχές, να γίνεις ένα με το θαύμα. Το ίδιο το θαύμα. Είχε ώρα που άρχισε η βροχή. Έχει ώρα που χάθηκες.
κατι γιορτες λαθος
- Λήψη συνδέσμου
- X
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές

Δεν είναι δική μου υπόθεση οι γιορτές, ούτε τα χωρατά ούτε τα τραγούδια των πολλών. Έχω πάψει από χρόνια να γελάω με τα αστεία των ανθρώπων, ούτε οι ευχές με κάνουν δυνατό, ούτε οι προφητείες αλήθεια μου φανερώνουν. Αγαπάω να βλέπω το φως να άγετε και να φέρετε όπως εκείνο επιθυμεί. Τα λουλούδια να κάνουν τη δουλειά τους, όπως εκείνα καλύτερα γνωρίζουν. Αιώνες τώρα ζωγραφίζουν με χρώματα τη γη. Μου αρέσει να βλέπω κορμιά αιωρούμενα να κρατιούνται χέρι-χέρι σαν ακροβάτες. Μου αρέσουν τα χαμόγελα των παιδιών, το τρέξιμο του αλόγου, Η παρακμή και η συνείδηση του 2. Τα μανουσάκια του χωριού μου και τα Κρινάκια της θάλασσας του Καιαφα. Μου αρέσει να γράφω παραμύθια και να φωτογραφίζω ότι δεν βλέπω, Τέτοια μου αρέσουν. Δεν μου αρέσουν οι γιορτές, γιατί πρέπει πάση θυσία να ευτυχήσω και είναι πολύ αργά πια για ευχές, είναι και τούτο τρελόφεγγάρο του λύκου πάνω μου και κοιτάζει Γολγοθάδες. Τι να περιμένεις ;