Με ρωτάει ο ...Ζουγκι τι σκέφτομαι (βασικά χεσ$@@@ε για το ΤΙ σκέφτομαι, το ενδιαφέρον του περιορίζετε στο να ΜΗΝ σκέφτομαι), γιαυτο και εγώ θα (τον) γράψω τι σκέφτομαι...
Σκέφτομαι λοιπόν, πως δεν θυμάμαι πως είναι να γράφω ένα γράμμα και να κολλάω το γραμματόσημο, έχω ξεχάσει πως έτρεχε η μάνα στο μπακάλικο να σηκώσει το ακουστικό γιατί είχε τηλέφωνο από την αδερφή της.
Δεν θυμάμαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που χάιδεψα κάποιον τρυφερά στο κεφάλι...
...μας κοιτάζω, που δεν σηκώνουμε πια τα μάτια από της οθόνες, ούτε για καλημέρα, που αν την πούμε, θα είναι μέσα από τα δόντια, μας κοιτάζω, που δεν κοιτάζουμε πια τα ηλιοβασιλέματα, που δεν κρατιόμαστε από το χέρι, που δεν γελάμε δυνατά
Μάθαμε να πιστεύουμε ότι μας σερβίρουν, να παραπονιόμαστε με ποσταρισματα στο φεισμπουκ, να κριτικάρουμε στο τουτερ, να ερωτευόμαστε με το ινσταγκραμ και το χειρότερο;;;
να πιστεύουμε πως κάνουμε έτσι το χρέος μας, πως αυτός είναι ο δρόμος να είμαστε ενεργοί πολίτες.
Κοιτάζουμε στο χαζοκούτι το ΄΄δε νεξτ τοπ μοντελ΄΄ και νιώθουμε όλοι μοντέλα, παρακολουθούμε το ΄΄μαστερ σεφ΄΄ εκεί που ο μάγειρας έγινε φέμους και όλοι μαγειρεύουμε.
Προσπαθώ να ταξινομήσω τις ανύπαρκτες αλήθειες και τα θορυβώδη ψέματα, με ενοχλεί όμως που δεν σκεφτόμαστε πίσω από το λευκό τους, έστω για εμάς, για να ξέρουμε. Ο Τύπος που δουλειά του ήταν να ερευνά, δεν υπάρχει πια, οι ειδήσεις φιλτραρισμένες και με την μορφή τηλεγραφήματος, να σε προτρέπουν να πας παρακάτω, να σε πείθουν πως αυτή είναι η αλήθεια και εσύ δεν χρειάζεται να σκεφτείς, το κάνουν αυτοί για εσένα.
Και εσύ παραμένεις απαθείς και ήσυχος, χωρίς τύψεις, δίχως ενοχές. Χωρίς διάθεση αντίδρασης, ούτε στα μεγάλα ψέματα. Σου είπαν πως επιτέθηκαν για δεύτερη φορά στο ΙΡΑΚ, γιατί ο Σανταμ είχε χημικά. Ποτέ δεν βρέθηκαν αυτά τα χημικά, ποτέ δεν αντιδράσαμε. Αφού το λένε αυτοί, τότε ο Σαντάμ, είναι με τους κακούς !!!
Εκτέλεσαν θεαματικά τον Καντάφι και δεν αναρωτήθηκες ποτέ, γιατί...
... Γιατί σκοτώθηκε ο Καντάφι;
Η Λιβύη δεν είχε λογαριασμό ρεύματος, το ρεύμα ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες της.
Δεν υπήρχε επιτόκιο δανείων, οι τράπεζες ήταν δημόσιες, και τα δάνεια για τους πολίτες της ήταν 0% με νόμο.
Ο Καντάφι υποσχέθηκε ότι οι γονείς του δεν θα πάρουν σπίτι μέχρι να αποκτήσουν όλοι στη Λιβύη. Ο πατέρας του Καντάφι πέθανε σε σκηνή κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του.
Όλοι οι νεόνυμφοι στη Λιβύη έλαβαν 60.000 δηνάρια από την κυβέρνηση για να αγοράσουν το δικό τους διαμέρισμα και να κάνουν οικογένεια.
Η εκπαίδευση και η ιατρική περίθαλψη ήταν δωρεάν στη Λιβύη. Πριν τον Καντάφι μπορούσαν να γράψουν μόνο το 25% του πληθυσμού, με τη διοίκησή του - 83%.
Αν οι Λίβυοι ήθελαν να ζήσουν σε φάρμα, έπαιρναν δωρεάν σπίτι, εξοπλισμό, σπόρους και ζώα.
Εάν δεν μπορούσες να λάβεις θεραπεία στη Λιβύη, η κυβέρνησή σε έστελνε στο εξωτερικό + $2300 για διαμονή και ταξίδια.
Εάν ένας Λίβυος εάν ήθελε να αγοράσει αυτοκίνητο, η κυβέρνηση το χρηματοδοτούσε με το 50% της τιμής.
Η τιμή της βενζίνης ήταν $0,14 το λίτρο.
Η Λιβύη δεν είχε εξωτερικό χρέος και τα αποθέματά της ήταν 150 δισεκατομμύρια δολάρια (τώρα πάγωσαν παγκοσμίως)
Μερικοί Λίβυοι δεν μπορούσαν να προσληφθούν μετά το σχολείο, οπότε το κράτος πλήρωνε τον μέσο μισθό για το επάγγελμα σαν να ήταν απασχολημένοι μέχρι να βρουν δουλειά.
Μέρος των λιβυκών πωλήσεων πετρελαίου συνδέθηκε άμεσα με τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των πολιτών.
Μια μητέρα που γεννούσε ένα παιδί έπαιρνε 5.000 δολάρια.
40 καρβέλια ψωμί κοστίζουν $0.15
Το 25% όλων των Λίβυων είχε όλα τα διπλώματα Ilissa.
Ο Καντάφι διεξήγαγε το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο παγκοσμίως, γνωστό ως «BIG MAN PROJECT» για να προσφέρει νερό σε ολόκληρη την πλευρά της ερήμου.
Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό; Όχι, απλά μέσα στην καταστροφή και τη μιζέρια που ζούμε σήμερα, έχουμε χάσει την ιδέα για το πώς μοιάζει μια κοινωνία υπό την επίβλεψη κάποιου που νοιάζεται για τον ΛΑΟ ΤΟΥ!
ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, καλό λοιπόν, θα ήταν να μείνουμε και χωρίς αυτούς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου