Μάσκα για τους Ντρέδες είναι ετούτη, έτσι μου είπε. Ύστερα ξεκίνησε το ταξίδι του γυμνός στην επιείκεια του ουρανού. Γυμνοί γύρισαν και οι πολεμιστές. Μα ετούτοι ήταν βυθισμένοι στα χρώματα. Γυμνοί πολεμιστές στα χρώματα. Έξη μέρες πριν την Τετάρτη και εγώ να σκέφτομαι πως ο έρωτας αγάπη δεν είναι, βρίσκεται πάντα σε μία προσπάθεια να την μιμηθεί και σε ξεγελάει. Μα αγάπη δεν είναι. Ίσως να το καταλάβεις όταν αποχωρήσει και ο τελευταίος γυμνός πολεμιστής. Εγώ όμως σκέφτομαι άλλα, όσο κι αν είναι μπροστά μάτια μου κρυφοί ήλιοι χαριεντίζονται. Σκέφτομαι τις ημερομηνίες που δεν βγαίνουν. Τις μέρες που χάθηκαν, τα γιατί που δεν απαντήθηκαν. Σκέφτομαι τα όνειρα που ποδοπατήθηκαν προδομένα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

του Κιριμπάτι τα νερά

30 χρονια ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

κάτι συνήθειες δανικές