μια Ελενη, Ιφιγενεια

Τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, βρε τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, βρε τούτ’ οι μπάτσοι που `ρθαν τώρα, τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα; Ο ουρανός αγκομαχούσε από νωρίς, τρεμόπαιζε με έναν ανίσχυρο και αδιάφορο ήλιο. Τα σύννεφα σούρτα φέρτα πάνω από την πόλη. Την Αθήνα. Μια πόλη, κόρη χαιρέκακη, με φτιασίδια και λούσα περιττά. Στο ΄΄Καλλίπολις΄΄, έναν χώρο αλληλεγγύης και πολιτισμού, εκεί στην κατρακύλα του Ελληνικού, είχε στηθεί ένα μικρό παρεΐστικο γλέντι στην αυλή του χώρου, κάτι που θύμιζε γεράνια, αγιόκλημα και αρμπαρόριζα από τα παλιά, σαν να βλέπεις Ελληνική ταινία του ΄60.

Η ορχήστρα κάτω από την συκιά για τον ΄΄ φόβο των Ιουδαίων ΄΄ ( όπου Ιουδαίοι, ισον βροχή) και στο πρόγραμμα είναι να ανέβουν η Μαριέτα Γερούλη (κιθάρα - φωνή), ο Σταύρος Γκούζος (φωνή), ο Δημήτρης Καρούσος (κιθάρα - φωνή), η Δήμητρα Νικηφοράκη (φωνή), ο Ηλίας Τσουπράς (μπουζούκι), η Λία Χιωτέλη (φωνή). Όμως λογάριασαν χωρίς τον ...ξενοδόχο, δηλαδή, τον ρουφιάνο της γειτονιάς, που εντελώς πάντα τυχαία, είναι σε αγαστή συνεργασία με τα όργανα, όχι εκείνα της ορχήστρας, αλλά με τα άλλα όργανα, εκείνα της τάξης και του νόμου

Διατάραξη κοινής ησυχίας!!! Δυστυχώς στην Ελλαδίτσα ποτέ δεν έλειψαν οι ρουφιάνοι... Ήρθε η Άμεσος Δράση, αγκυροβόλησε απέναντι από την πόρτα και σώνει και καλά, να προσαγάγει για το αυτόφωρο τον υπεύθυνο, σώνει και καλά. Και που να βρεις τώρα, τον Ρίτσο, τον Ελύτη, τον Θεοδωράκη, τον Μπιθικώτση, για να τους προσαγάγεις σαν υπεύθυνους. Με τούτα και με τα άλλα μια Ελένη , με το σέτερ της στο λουρί και τα λουλούδια φρεσκοκομμένα στην τσάντα, ξεπροβάλει από το πλήθος και απευθυνόμενη προς τα ...όργανα, λέει, ορίστε να με προσαγάγετε...

Μα αν περνάει ο λόγος του ρουφιάνου, περνάει και ο λόγος του δικαίου, έτσι μετα τις απαραίτητες εξηγήσεις, τα μάζεψαν τα καλόπαιδα και πήγαν στην ευχή. Και καλά, την Ελένη θα την έβαζαν στο κελί, άντε και το σέτερ μαζί της, τα λουλούδια πως θα τα ...φυλάκιζαν;;;