photographer

  εμείς δεν φοβόμαστε για το πείραμα της Σαγκαης εμείς ακολουθούμε πιστά το πείραμα της Στοκχόλμης

  ...εκεί στην γειτονιά των παιδικών μου χρόνων, εκεί στον πλάτανο στην Κορδόρουγα στην Ζαχάρω τέτοια μέρα άρχιζαν οι προετοιμασίες. Τα τρίγωνα, οι σωλήνες, τα βαρελότα. Μα πάνω απολα οι προετοιμασίες για να φτιαχτούν τα αερόστατα, όχι σαν εκείνα του Λεωνιδίου, τα μικρά, αλλά μεγάλα, πολύ μεγάλα. Είχαμε ονοματίσει και το σημείο δίπλα στον πλάτανο, μπροστά από το Ειρηνοδικείο, Καναβεραλ το λέγαμε. Τότε ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, ο Γερος, ο Ντογκ, ο Τρικης, ο Γλυφας, ο Χαριλης, ο Γλου, ο Καραπιπερης, ο Ντριλιας, ο Λοτσης και πόσοι ακόμα και κάτω από την υψηλή επιστασία, τις οδηγίες και την παραίνεση του αδιαμφισβήτητου αρχηγού, του Κατσιφωλη. Τώρα εμείς οι ΟΛΟΙ σκορπισμένοι στα 4 σημεία του ορίζοντα, κάποιοι καταφέρνουν και επιστρέφουν, κάποιοι άλλοι μένουν να θυμούνται, όμως ο Φώτης από εκεί ψηλά που μας κοιτάζει έχει μπολιάσει και τις νέες γενιές και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα αερόστατα στην Κορδορουγα σηκώνονται ψηλά, πολύ ψηλά...  φέτος όμως τα πράγματα είναι κομμάτι δύσκολα με την ξηρασία...

  Εβδομάδα που έρχεται, τι απόγινε άραγε εκείνος ο Χριστός που τα ΜΑΤ σέρνανε στο κέντρο της πόλης, μέρα με ήλιο ήταν θυμάμαι, γιατί εξ αποστάσεως κανένα ξημέρωμα δικό μου δεν έγινε ποτέ. Μα ακόμα καρτερώ να μάθω, τα χέρια σου είναι ή οι νύχτες που τον λαιμό μου σφίγγουν; και αν ξημερώσει; και αν θα ...ξημερώσει;

. Ο Τζο Μπάιντεν είναι ο ...πλανητάρχης έτσι. Είναι αυτός που κυβερνά τον κόσμο, μη χ@#$@%ω Η νέα γκάφα του Τζο Μπάιντεν προκάλεσε την αντίδραση των Ρεπουμπλικανών με τον γερουσιαστή Τεντ Κρουζ να επισημαίνει την αγωνία του για τη νοητική κατάσταση του προέδρου των ΗΠΑ Λίγο νωρίτερα ο 79χρονος Μπάιντεν, όπως σημειώνει η Daily Mail, είχε υποστηρίξει, επίσης, ότι είχε υπηρετήσει ως καθηγητής πλήρους απασχόλησης στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια μολονότι o ίδιος δεν έχει διδάξει ποτέ.

  ήρθε λέει η Άνοιξη μα ξεμάκρυνε κι άλλο ο  Ωρίωνας, δεν φτάνουν τώρα πια, ούτε ο Τιτζιάνο, ούτε ο Κορέτζο, ούτε καν ο Μπερνάρντο Στρότα, να ζωγραφίσουν τα κομμάτια σου και ο Μοντιλιάνι που τόσο σου άρεσε, νεκρός κείται στο δώμα, πάμφτωχος και διψασμένος και αληθεύει τώρα πια ότι στον Αύγουστο έγραψε ο Νίκος: ΄΄ Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή ΄΄

Σάλεψε λίγο μπρος στο φως, κάπως σαν να κουνήθηκε και μετά έγειρε εκεί στο κρύο των ημερών. Δεν πονούσε πια, δεν ζητούσε, ούτε είχε τίποτα δικό του, σαν κάτι που να θυμίζει. Ένα όνομα ίσως, αλλά ποιος νοιάζεται τέτοιες ώρες για τα γραφειοκρατικά. Ένα γαλαζοχάσιμο χαμόγελο από τη μέρα που γεννήθηκε είχε σχηματιστεί στα χείλη του. Σαν να ήταν κουσούρι από ψύξη στο πρόσωπο. Μικρός. Δώρο άδωρο η ζωή του. Χαμένος χρόνος, πώς να το πω; Σαν τραγούδι της PI Harvey, όταν το λέει φορώντας μόνο βιvίλ σουτιέν και γύρω της δαίμονες καινοτόμοι. Ήταν Μάιος του 1984 σε μια παραλία στην Ίο. Από εκείνες που τότε καταβρόχθιζαν Εγγλέζους πάνκιδες και Έλληνες ομοϊδεάτες τους. Εγώ τότε ήμουνα με τη Μαρία. Τα’ χαμε δεν τα’ χαμε κανά τρίμηνο. Η Μαρία, εκκολαπτόμενη μουσικός, ψηλή με μακριά σγουρά μαλλιά, σαρκώδη χείλη και ατέλειωτα όνειρα. Εγώ το πάλευα με τη φωτογραφία, μάλλον ατάλαντος, αλλά επιμελής. Διακοπές νωρίς, γιατί όταν θα πήγαινε διακοπές ο συρφετός, εγώ έμενα Αθήνα για να δουλέψω. Εκείνο το Μάιο γ...

  η πραγματικη ζωη, ολα τα αλλα ειναι τηλεοραση

  Με ρώτησες, τώρα; Τώρα τι θα γράψεις για αυτό; Στα πίσω τραπέζια 5-6 άτομα, αντροπαρέα, ανέλυαν το Ρώσο Ουκρανικό πρόβλημα με όρους ποδοσφαιρικούς και από τα λεγόμενα τους έμοιαζαν να είχαν φτάσει στο ΄΄μεδούλι ΄΄ της ιστορίας. Σε κοίταξα και ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο είχε υψωθεί λίγο κάτω από την λάμψη των ματιών σου. Δεν απάντησα, δεν είπα λέξη. Σκέφτηκα μόνο πως έρχεται μια στιγμή αργά συνήθως στην ζωή που χάνεσαι. Δεν μπορείς να θυμηθείς αν είχες ποδήλατο μικρός, ούτε αν νέος είχες κλέψει από πολυκατάστημα κάτι τελείως άχρηστο. Έρχεται αυτή η γαμημένη στιγμή που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις τουλίπες από τα τριαντάφυλλα και τα δύο παράγωγα θερμοκηπίου. Δεν είπα λέξη και ας είχα τόσα πολλά στο μυαλό μου, που θα μπορούσα να μιλώ με τις ώρες. Δύο από την παρέα σηκώθηκαν και μπήκαν στο εσωτερικό του μαγαζιού, ο ένας πήγε στο ταμείο, ο άλλος για κατούρημα. Ύστερα από  λίγο, βγήκαν μαζί όπως μπήκαν, έσμιξαν με την υπόλοιπη παρέα, είπαν ένα κρυόκωλο αστείο, χαιρετήθηκαν και σκόρ...

  και έρχεται μια στιγμή που αναποδογυρίζει στη μίση περιστροφή ο κόσμος σου ο ολόκληρος, έρχονται τα πάνω κάτω που λέμε, τότε κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, όχι για μια ακόμα φορά, αλλά για πρώτη φορά. Είσαι εκεί για να αποφασίσεις, για να πάρεις την ζωή ΣΟΥ, στα χέρια σου. Την δική σου ζωή, στα δικά σου χέρια. Η μέρα ξεκινάει από την στιγμή που παύει να είναι μέρα. Τα δευτερόλεπτα που τους έμελλε να γίνουν χρόνια, να φύγουν να χαθούν, πολλές φορές, τις περισσότερες ούτε καν το πήρες χαμπάρι πως χάθηκαν, γιαυτό πάρε χαρτί και μολύβι και σημείωνε τα πάντα, να μάθεις να μην ξεχνάς, μα ούτε να ζεις με αναμνήσεις. Το τώρα, είναι ΤΩΡΑ. Έτσι κι αλλιώς το να γράφει κανείς καλό του κάνει μόνο. Ξύπνα πρωί, νωρίς, πρόλαβε το πρώτο φως, φρόντισε εσύ να το υποδέχεσαι και όχι να το ...βρίσκεις. Να το καλωσορίζεις, να του χαμογελάς, να χαμογελάς και σε εσένα, στην πραγματικότητα, είσαι ο μόνος φίλος που έχεις και πρέπει να τον αγαπάς και κυρίως, να σε φροντίζεις και να σου το δείχνεις. Κάποιοι θα πο...

  Τα λόγια άδικα, τα μέσα υπεράσπισης πενιχρά και οι υποσχέσεις να δίνουν και να παίρνουν. Μην με ρωτάς εμένα  ευτυχία τι είναι, δεν είμαι εγώ αυτός που θα σου δώσει απαντήσεις. Εγώ είμαι κολυμβητής του αέναου μπλε, περιφέρομαι σε εκείνους τους βυθούς της άπνοιας που ενοχλεί. Από την άλλη μεριά, εκείνη την στέρεα, στον κύκλο δέρματα τεντώνουν οι θνητοί θυσία, προσευχή, καρτέρι. Ταράζουν τα νερά χτυπώντας τα και χάνονται όλα του κόσμου τα στραβά. Μετρούν τους καπνούς, προσεύχονται ξανά και ξανά, τάζουν στους θεούς το ποιο όμορφο κριάρι και τουράδες ξενικοί να τους κάνουν χάζι και φωτογραφίες. Ματιά δε ρίχνουν προς τα εδώ, ούτε θεοί, ούτε άρχοντες, μην ξεπεζέψεις το λοιπόν αν δεν δεις το αίμα να τους πνίγει και μην πεις ετούτο όνειρο είναι, γιατί εκείνου του ονείρου τον ρεαλισμό είναι που  λένε ποίηση.

  Αναπαράσταση της σημαίας που ύψωσε ο Λάμπρος Κατσώνης στο Πόρτο Κάγιο της Μάνης, όταν η Μεγάλη Αικατερίνη έκλεισε ειρήνη με την Υψηλή Πύλη. 'Εφερε χιαστί δύο ναυτικές σπάθες και τρεις καρδιές με την επιγραφή LAMBRO CAZZONI PRINCIPE DI ΜΑΙΝΑ Ε LIBERATOR DELLA GRECIA (ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΤΗΣ ΓΡΑΙΚΙΑΣ). ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ... Μοιάζει απίστευτο αλλά ισχύει. Στην Κριμαία υπάρχει ένα προάστιο της Γιάλτας που πήρε το όνομά του από τη Λιβαδειά της Βοιωτίας, τη γενέτειρα του Λάμπρου Κατσώνη. Μετά την αποτυχία του επαναστατικού κινήματός του στη Λακωνία, ο Λάμπρος Κατσώνης επέστρεψε στη Ρωσία και εγκαταστάθηκε σε παραθαλάσσιο κτήμα στην Κριμαία, δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης. Σε ανάμνηση της αγαπημένης πατρίδας του, την οποία δεν ξαναείδε ποτέ, ονόμασε το κτήμα Λιβαδειά. Εκεί έζησε την υπόλοιπη ζωή του, ασχολούμενος με την αμπελουργία και το εμπόριο. Το δε αγρόκτημα εξελίχθηκε σιγά σιγά σε χωριό των κολλήγων που κράτησε το όνομα αυτό καθώς το ρωσικό κρά...

  Ερώτηση: το ξέρουν οι πατέρες (...) του έθνους ότι στην Ουκρανία μετά την κυριάρχηση  της ΄΄πορτοκαλή΄΄ επανάστασης ( μη χ$@ω ) το 2014, έχει απαγορευτεί η Ελληνική και η Ρωσική γλώσσα; Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί σε αυτή τη γαμώ χώρα κανείς δεν λέει την αλήθεια. Πες ρε παιδί μου, μας βάλανε το μαχαίρι στον λαιμό οι ξένοι ΄΄φίλοι μας΄΄,  να υποστηρίξουμε την Ουκρανία και μάλιστα να  κάνουμε και τον ...λαγό, γιατί αλλιώς θα βάλουν τον σουλτάνο να μας κάνει ντα ντα ή όποιον άλλόν η θα μας κόψουν το νερό από το αυλάκι. Γιατί προσπαθείς να με πείσεις πως  ο κλόουν Ζελένσκι και η Ουκρανική κυβέρνηση των νεοναζί είναι δημοκράτες και φίλοι μας;;;

  λοιποοοοον στην φωτογραφία βλέπουμε το εργοστάσιο Azovstal στην Μαριούπολη. Με τούτα και με τα άλλα και από ότι μαθαίνουμε, οι Ρώσοι κατέρριψαν δύο ουκρανικά ελικόπτερα Mi-8 που προσπάθησαν να απεγκλωβίσουν για τρίτη φορά από το εργοστάσιο Οι Ρώσοι κατέρριψαν δύο ουκρανικά ελικόπτερα Mi-8 που προσπάθησαν να απεγκλωβίσουν για τρίτη φορά από το εργοστάσιο Azovstal τις δυνάμεις του Αζόφ μαζί με αξιωματικούς δυτικών χωρών. Έχει ξεκινήσει ένα τεράστιο θρίλερ καθώς ρωσικές δημοσιογραφικές και στρατιωτικές πηγές αναφέρουν πως βρίσκονται εγκλωβισμένοι Αξιωματικοί χωρών του ΝΑΤΟ μεταξύ των οποίων και ανώτατος Αμερικανός Αξιωματικός. Οι Ρώσοι αναφέρουν πως οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν καμία έξοδο διαφυγής. Συνεπώς αργά ή γρήγορα θα πέσουν στα χέρια του ρωσικού Στρατού. τις δυνάμεις του Αζόφ μαζί με αξιωματικούς δυτικών χωρών. Έχει ξεκινήσει ένα τεράστιο θρίλερ καθώς ρωσικές δημοσιογραφικές και στρατιωτικές πηγές αναφέρουν πως βρίσκονται εγκλωβισμένοι Αξιωματικοί χωρών του ΝΑΤΟ μεταξύ των ο...

  Είχα πει, πως ότι και να ακούσω, ότι και να δω, ΔΕΝ θα ανοίξω το στόμα μου, Θα κάτσω στα αυγουλάκια μου, (Πάσχα έρχεται, χρειάζονται τα αυγά) και ως ΄΄αποσυρόμενος΄΄  φωτορεπόρτερ, θα παρακολουθώ από τα Μ-μέσα τα νέα από ...το μέτωπο Επειδή όμως, οι περισσότεροι συνέλληνες είναι οι γνωστοί ΠΑΠΑΡΕΣ του καναπέ, οι τύποι που δεν ξέρουν πόσες αλλαγές γίνονται σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά έχουν άποψη για τον προπονητή, τους παίχτες, την διοίκηση και τον διαιτητή, είναι εκείνοι που την ώρα που τρώνε αμάσητη την πίτσα σιχτιρίζουν στην τηλεόραση την πείνα στην Σομαλία, είναι όλοι εκείνοι που έχουν άποψη κρίση  επί πάντως επιστητού και φυσικά και περί του Ρώσο Ουκρανικού  ΄΄πολέμου΄΄ (τα εισαγωγικά απολύτως συνειδητά). Επειδή  οι περισσότεροι βλέπουν  την λάμψη του μακιγιάζ του παρουσιαστή ειδήσεων και το λαμπερό σακάκι του, αλλά δε βλέπουν πως από κάτω είναι με βερμούδα και δίχαλο. Επειδή κοιτάς το αλεξίσφαιρο γιλέκο και δεν ξεχωρίζεις από πίσω την Φωκίωνος Νέ...