μη με ρωτας

 

Τα λόγια άδικα, τα μέσα υπεράσπισης πενιχρά και οι υποσχέσεις να δίνουν και να παίρνουν.

Μην με ρωτάς εμένα  ευτυχία τι είναι, δεν είμαι εγώ αυτός που θα σου δώσει απαντήσεις. Εγώ είμαι κολυμβητής του αέναου μπλε, περιφέρομαι σε εκείνους τους βυθούς της άπνοιας που ενοχλεί. Από την άλλη μεριά, εκείνη την στέρεα, στον κύκλο δέρματα τεντώνουν οι θνητοί θυσία, προσευχή, καρτέρι. Ταράζουν τα νερά χτυπώντας τα και χάνονται όλα του κόσμου τα στραβά. Μετρούν τους καπνούς, προσεύχονται ξανά και ξανά, τάζουν στους θεούς το ποιο όμορφο κριάρι και τουράδες ξενικοί να τους κάνουν χάζι και φωτογραφίες. Ματιά δε ρίχνουν προς τα εδώ, ούτε θεοί, ούτε άρχοντες, μην ξεπεζέψεις το λοιπόν αν δεν δεις το αίμα να τους πνίγει και μην πεις ετούτο όνειρο είναι, γιατί εκείνου του ονείρου τον ρεαλισμό είναι που  λένε ποίηση.