photographer

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ Λίγες μέρες πριν δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ το ΠΔ 409/17-6-22 για την οριοθέτηση της Πικροδάφνης, που νομιμοποιεί σχεδόν όλες τις καταπατήσεις και τα αυθαίρετα στις όχθες και στην κοίτη του ρέματος και εισάγει έργα διευθέτησης με συρματοκιβώτια και μπετόν σε όλο το μήκος του φυσικού τμήματός της. Με ανακοίνωσή της η Περιφέρεια Αττικής πανηγυρίζει τον άθλο που προσπαθούσε επί 18 χρόνια να πετύχει, αφενός δηλ να νομιμοποιήσει τους καταπατητές σε βάρος του ρέματος και ταυτόχρονα να εγκιβωτίσει και το τελευταίο φυσικό κομμάτι του. Με πρόφαση ανύπαρκτες πλημμύρες επιχειρεί την ολοκληρωτική καταστροφή του τελευταίου φυσικού ρέματος – βιότοπου άγριας ζωής και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ποταμού της νότιας Αθήνας . Το ρέμα της Πικροδάφνης είναι το μοναδικό ρέμα που έχει απομείνει σε φυσική κατάσταση στα νότια. Με μήκος 9.3 χιλιόμετρα περίπου, ξεκινά από τους πρόποδες του Υμηττού στον Καρέα, δι...

Με την ευκαιρία της δολοφονίας του δικού μας χιμπατζή, από τους φύλακες του Αττικου Ζωολογικού Πάρκου, μου ήρθε στο μυαλό, περιπέτεια ενός άλλου χιμπατζή, που και αυτός αναζήτησε την Ελευθερία του. Ευτυχώς για αυτόν η κατάληξη δεν είχε το τραγικό αποτέλεσμα του δικού μας. Την μοιράζομαι αυτή την ιστορία, όχι για να δικαιολογήσω κανέναν ζωολογικό κήπο, εκεί η θέση μου είναι μια και σαφής. Μα για να επισημάνω, πως υπάρχουν και διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πως για μια ακόμα φορά, ζώα η άνθρωποι έχουν τον τρόπο τους και θέλουν , πάντα, εμπιστοσύνη και αγάπη Κάπου στο 1988 ο Σαμι, ο μεγαλόσωμος χιμπατζής του ζωολογικού πάρκου του Βελιγραδίου, βρήκε τρόπο και την ΄έκανε ΄. Οι φύλακες τον εντόπισαν σχετικά γρήγορα στην οροφή ενός κτίριου και ετοιμάστηκαν να του ρίξουν υπνωτικά βέλη για να τον πιάσουν. Τότε παρενέβη ο Vukosav Bojović διευθυντής του πάρκου, ένας υπέροχος άνθρωπος και επιστήμονας, που θεωρούσε το πάρκο σπίτι του και τα ζώα παιδιά του. Ο Vukosav Bojović με την βοήθ...

Μαθαίνεις στα ...νέα, πως χιμπατζής δραπέτευσε από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, οι υπάλληλοι τον κυνηγήσαν και όταν είδαν πως δεν θα τα καταφέρναν να τον ΄΄συνετίσουν ΄΄ να γυρίσει στο κλουβί, τότε τον σκότωσαν. Άλλωστε τους είχε θίξει και τον εγωισμό τους. Είχε εξουδετερώσει όλα τα '' έξυπνα ΄΄ μέτρα τους. Είδες γιατί είναι ζώα; Δεν του άρεσε το κλουβάκι του, που και φάι είχε και νεράκι και ερχόντουσαν άνθρωποι να τον δουν , συνεπώς είχε και παρέα, μα κυρίως έδινε χαρά στα παιδάκια... ...έτσι μαθαίνουν και τα παιδάκια, τα ζωάκια από άλλους τόπους.Έτσι μαθαινουν και πως ο εηκλεισμός είναι κάτι φυσιολογικό. Τούτος ο ατίθασος όμως χιμπατζής, τα είδε αλλιώς τα πράγματα και αφού κατάφερε να βγει από τον χώρο αιχμαλωσίας του, κατάφερε να περάσει και το εμπόδιο των ηλεκτροφόρων συρμάτων μα και την τάφρο που τον χώριζε από την Ελευθερία του. Όμως όπως όλοι γνωρίζουμε, η ελευθερία είναι κάτι σχετικό και αυξομειώνετε όπως και μεταφράζετε κατά τις περιστάσεις. Έτσι λοιπόν, οι φυλακές - υπ...

«Θα ανοίξουμε τον κλήδονα με τ΄ Άι Γιαννιού τη χάρη» και φωτιές ανάψανε και στους πάνω δρόμους και στις πέρα γειτονιές, ακόμα και στα πιο μικρά χωριά της χώρας. Ήρθε λοιπόν, η νύχτα, που αλλού με ασκομαντουρες, ζουρνάδες, τσαμπούνες, νταούλια, κλαρίνα, λαούτα, ανάλογα τον τόπο, με μπροστάρηδες τα ΄΄ανυπόμονα΄΄ πιτσιρίκια, να ανάψουν οι φωτιές του Αγιαννιού, να πηδήξουμε την φωτιά, «να ρίξουμε τα ριζικάρια μας στον Κλήδονα με χάρη», να αβγατίσει η χρονιά, να αβγατίσουν και οι ανθρώποι. Φέτος για άλλη μια φορά, η Καισαριανή είχε το πρόσταγμα. Ο Βαγγέλης πιστός χρόνια τώρα στο έθιμο και τηρώντας το τελετουργικό, άναψε την φωτιά και το μοναδικό αυτό οργανωμένο δρώμενο της πόλης πήρε μπροστά. Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς, παλιότερα το συγκεκριμένο δρώμενο μαθευόταν από στόμα σε στόμα και ΄΄έπαιρνε φωτιά΄΄ στα ξαφνικά από το πουθενά, μα ο κόσμος με τα χρόνια έγινε πολύς και ο μικρός δρόμος εκεί στην Καισαριανή που το φιλοξενούσε, δεν χωρούσε πια. Έτσι οι διοργανωτές αποφάσισ...

Έγινε απόψε η παρουσίαση του αποτελέσματος του σεμιναρίου, σύγχρονου χορού και αυτοσχεδιασμού, της Νάντιας Παλαιολόγου, βασισμένο στην μέθοδο του Merce Canningham, χρησιμοποιώντας πολλά από τα ΄΄εργαλεία΄΄ που καθιέρωσαν τον Canningham, σαν ένα ξεχωριστό, ιδιαίτερο και κυρίως μοναδικό δημιουργό. Ο πειραματισμός, η διαφορετική προσέγγιση του χορευτή και η θέση του στην σκηνή, διεύρυναν την ματιά του θεατή και υπήρχαν στιγμές που οι συμβατικοί κανόνες μιας δομημένης χορογραφίας, έπεφταν με δύναμη στο ταπί και έκαναν τόσο θόρυβο που έμοιαζε να ταράσσει την γαλήνη του μολιβομπλε του φόντου Σαράντα περίπου λεπτά ήταν αρκετά για να μας καθηλώσουν και οι χορευτές να κερδίσουν τον θαυμασμό μας. Ακόμα και τα λίγα λάθη, έμοιαζαν μέρους του ...σεναρίου και έκανε το τυχαίο να φαντάζει δομημένο. Άλλωστε μιλάμε για κυρίαρχο τον αυτοσχεδιασμό, στην κίνηση, στον χώρο, στην μουσική, τι άλλο πέρα από την αποδόμηση της πραγματικότητας θα περίμενε κανείς;

...αξίζει, έστω και για μια μόνο στιγμή, εκείνο το άλικο φως, που αλλάζει την ισορροπία των συναισθημάτων... ισως;, το κοκκινο να ειναι τοσο απλο, σαν αιμα συνθετο, μα τοσο απλο σαν χρωμα

δύο Πεύκα ξεσωματα σε ένα βαρύ ηλιοσκοτείνιασμα, ο ορίζοντας καθαρός, Ο Λευτεράκης να λυσσάει με τις παντόφλες του Βασίλη στην αυλή και εγώ να βλέπω πως τούτη την ώρα που ότι θέλω το έχω και είμαι ακόμα ζωντανός, θωρώ την ομορφιά σου γεύομαι τα συμβαίνοντα καφές βαρύς καφές πρωινιάτικος, τσιγάρο από εκείνα τα ...τελευταία λίγους ανθρώπους να νοιάζονται στα αλήθεια και είμαι τυχερός γι'αυτό. μία ησυχία ογκωδέστατη Μα όχι σιωπή και μία βόλτα στη θάλασσα που έρχεται και κάθε φορά που βλέπω την αγκαλιά της μου κόβεται η ανάσα θάλασσα με αιτία πόσο μπλε.

Αγγέλου γέροντα το χάδι στα μαλλιά σου ύστερα μου είπες πώς ξεθώριασαν τα χρώματα, Πώς πέρασε έτσι η ...μπογιά τους. Έτσι μου είπες, εσύ το είπες, πώς ήμουν αυτός σκοτάδι στο φως σε τράβηξα, Μα πάλι ο ίδιος ήμουν που έπρεπε χωρίς τύψεις πίσω να αφήσεις. να εμπιστεύεσαι μέρες που κατρακυλούν και μάτια που δεν κλαίνε Καλό δεν είναι. τώρα στην αγκαλιά των μέσα δρόμων να καταπραΰνω ότι μέσα μου ουρλιάζει προσπαθώ κρέμασα μέδουσες στα σύρματα έταξα σε άγνωστους θεούς που δεν μοιάζουν να γελάνε και το φτερούγισμα της μέλισσας μέχρι εδώ ακούγεται Μα το άλλο ίδιο και εκείνο το ...Αγάπη μου, μοιάζει τόσο πολύ με έξοδο κινδύνου. έρωτες διαβητικοί που μπροστά από τις τρεις χάριτες γυμνοί χορεύουν.