Με την ευκαιρία της δολοφονίας του δικού μας χιμπατζή, από τους φύλακες του Αττικου Ζωολογικού Πάρκου, μου ήρθε στο μυαλό, περιπέτεια ενός άλλου χιμπατζή, που και αυτός αναζήτησε την Ελευθερία του. Ευτυχώς για αυτόν η κατάληξη δεν είχε το τραγικό αποτέλεσμα του δικού μας.
Την μοιράζομαι αυτή την ιστορία, όχι για να δικαιολογήσω κανέναν ζωολογικό κήπο, εκεί η θέση μου είναι μια και σαφής. Μα για να επισημάνω, πως υπάρχουν και διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πως για μια ακόμα φορά, ζώα η άνθρωποι έχουν τον τρόπο τους και θέλουν , πάντα, εμπιστοσύνη και αγάπη
Κάπου στο 1988 ο Σαμι, ο μεγαλόσωμος χιμπατζής του ζωολογικού πάρκου του Βελιγραδίου, βρήκε τρόπο και την ΄έκανε ΄.
Οι φύλακες τον εντόπισαν σχετικά γρήγορα στην οροφή ενός κτίριου και ετοιμάστηκαν να του ρίξουν υπνωτικά βέλη για να τον πιάσουν.
Τότε παρενέβη ο Vukosav Bojović διευθυντής του πάρκου, ένας υπέροχος άνθρωπος και επιστήμονας, που θεωρούσε το πάρκο σπίτι του και τα ζώα παιδιά του. Ο Vukosav Bojović με την βοήθεια μιας σκάλας ανέβηκε στην οροφή και ο Σαμι τον άφησε να πλησιάσει. Ο Vukosav ήξερε πως βρισκόταν στο έλεος του Σαμι, αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να ΄΄ συνομιλήσει ΄΄ με τον χιμπατζή, να διαπραγματευτεί μαζί του και στο τέλος να τον πείσει να επιστρέψει στο πάρκο
Ήταν απίστευτα συγκινητική η στιγμή που ο Σάμη απλώνει το χέρι του προς το χέρι του Vukosav Bojović.
Παρόλα αυτά όμως, ο Σάμι δεν προσπάθησε να φύγει ξανά και πέθανε λίγα χρόνια μετά από φυσικά αίτια
Μετά από αυτή την ιστορία ο Σαμι είχε γίνει το πιο αγαπημένο ζώο στο Βελιγράδι και όταν πέθανε το άγαλμα του πήρε την θέση του στο πάρκο.
ο Vukosav Bojović διευθυντής του πάρκου
το άγαλμα του Σαμι στο παρκο του Βελιγραδίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου