η γιορτη, οι μουσικοί και εκείνος που κάπνιζε τους σολομούς

 

Το λες και συναλλαγή.

Δίνεις, παίρνεις, γίνεται αλισβερίσι.

Η αναζήτηση του ήχου που δεν είχε ως τότε βρεθεί, ήταν το ζητούμενο, ο λόγος και η αιτία της γιορτής.

Οι μουσικοί, οι Κομπανιέρος, δεν ήταν με μετάκληση.

Θα βρίσκονταν εκεί εάν τους έβγαζε ο δρόμος.

Από την άλλη, ούτε ο δρόμος ήξερε πότε τι θα του τύχει να κουβαλήσει.

Μεταξύ μας, είχε χρόνια που είχε σταματήσει να ασχολείται. Τις πιο πολλές φορές έκανε πως δεν έβλεπε καν.

Άλλες πάλι, στα  χοντρά του κέφια, μόστραρε εκείνο το ύφος των χιλίων Καρδιναλίων.

΄΄Με έχεις ανάγκη τώρα. Θα σε στρώσω εγώ.΄΄

Τέτοιο καιρό χρόνια, τώρα από καταβολής του κόσμου που λένε, ρημάζαν τα κοράκια τα σπαρτά. Έτσι αν ζούσες σε αυτά τα μέρη δεν θα σου έκανε καμία εντύπωση τα κρεμασμένα σαν φωτιστικά, στα σύρματα μαύρα πουλιά.

Δεν ήταν μόνο κάποιος τρόπος εκδίκησης, ήταν κύριος μία ενέργεια αποτροπής των κακόβουλων επιδιώξεών αυτών των αντιπαθών πτηνών..

Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς και τα καθήκοντά του πταισματοδίκη τότε μπορεί να καταλάβει γιατί ο κύριος Ευδαίμων κάθε καλοκαίρι έχανε 10 με 15 κιλά.

Η '' IMMIGRANT NEWBUILDINGS '', δεν ήταν μια όποια και όποια γιορτή. 

Ήταν γιορτή με είχε αρχή, μέση και τέλος.

Είχε χέρια, ποδάρια και οπωσδήποτε κεφάλι.

Κυρίως όμως είχε μυαλό.

Ήταν γιορτή εξερεύνηση και μάλιστα με διαγνωστικό χαρακτήρα.

Ευδαίμων Παραμόλυντος, με  εξέχουσα θέση στην κοινότητα μα και πολλές υποχρεώσεις.

Πρώτα από όλα ήταν αυτός που επέλεγε και συγκροτούσε την ομάδα, ΄΄ Απομάκρυνσης Συννέφων΄΄ την ξακουστή ΟΑΣ!

Ήταν ακόμα ο μόνος υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης και την υλοποίηση των προγραμματισμένων.

Τέλος και πέραν όλων των άλλων, ήταν το δικό του άγρυπνο μάτι εκείνο που θα παρατηρούσε το έλα το φύγε των μουσικών συγκροτημάτων.

Αν λοιπόν κανείς δεν ξέρει πότε στα αλήθεια ξεκίνησε ετούτη γιορτή, δεν είναι κάτι που μπορεί να σε σκοτίσει.

Έτσι την βρήκαν από τους πατεράδες τους, τους παππούδες τους και εκείνοι, από τους δικούς τους παππούδες που και εκείνοι και τα λοιπά και τα λοιπά.

Και το όνομα της γιορτής και αυτό με τον ίδιο τρόπο το έμαθαν.

Έτσι το βρήκαν, έτσι το συνεχίζουν   '' IMMIGRANT NEWBUILDINGS '', η γιορτή των γιορτών.

Σε αυτή τη γιορτή τα σκυλιά θα κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου, οι πεταλούδες θα φτερουγίζουν ανενόχλητες, τα πλοκάμια των χταποδιών θα  στέγνωναν κάτω από τον ανυπόφορο ήλιο. 

Το κυνήγι σαφώς και απαγορευόταν τις μέρες της γιορτής, μα κυρίως εκείνα τα αντιπαθητικά κοράκια θα μετακόμιζαν από μόνα τους για όσο κρατάει η γιορτή, στο απέναντι νησί, στο νησί του φαροφύλακα. Τον δύστυχο.

Στο περίγραμμα της ιστορίας δεν διαφαίνεται ο τρόπος έναρξης της γιορτής. 

Τρία αυτοσχέδια βαρέλια καπνιστήρια στην πίσω αυλή ήταν η κύρια ασχολία στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του Ευδαίμονα Παραμόλυντου.

Του άρεσε επίσης και το μπέρμπον ειδικά εκείνο που ερχόταν από την άλλη άκρη της νέας Σκωτίας. Το έτσουζε που και που.

Οι καλοκαιρινοί μήνες είχαν μία μοναξιά σε αυτά τα μέρη, όλοι περίμεναν να αρχίσει η περίοδος των κρουστών για να καταπολεμήσουν την αρρώστια.

Η μεγάλη γιορτή της μουσικής.

Η γιορτή των ανθρώπων, η χαρά των τριζονιών, '' IMMIGRANT NEWBUILDINGS ''.

Θα πρέπει να έχει όμως τα κουσούρια του ο κύριος Ευδαίμων, γιατί οι φίλοι του του είχαν κολλήσει το προσωνύμιο, ΄΄Νταμταμώπας, ο το Ωμέγα φέρων΄΄. 

Λίγοι γνώριζαν την ακριβή σημασία του προσωνυμίου ετούτου στην ολότητα του και ακόμα λιγότεροι τους λόγους.

 Οι εικασίες πάμπολλες.

Του πταισματοδίκη του άρεσε  Τα Σάββατα να τεμαχίζει  σολομούς και να τους  καπνίζει σε εκείνα τα τρία βαρέλια.

Ο Ευδαίμων Παραμόλυντος είχε καταγωγή από τις Αυτοκτονίας νήσους, που βρίσκονται πέραν του Πελάγους του πρώτου.

Ήταν μονίμως σχεδόν βάρβαρος και κατηφής.  Στο νησί αυτό είχε εισαχθεί και διοριστεί πταισματοδίκης από το μεγάλο κουβέρνο.

Υπήρξε και παλαιότερα πταισματοδίκης, διακριθείς κατά τους φθινοπωρινούς μήνες.

Δίκαζε από χαρακτήρος, αδέκαστος και ας ήταν νομομαθής.

Φέτος όμως ο αδέκαστος Ευδαίμων Παραμόλυντος ήταν στην πλέον δυσχερή θέση. Μέρες τώρα (και νύχτες), προσπαθούσε να βρει τον τρόπο, να πει στην κοινότητα, πως για πρώτη φορά, η γιορτή ήταν αδύνατον να διεξαχθεί και αυτό γιατί οι τελευταίες ισχυρές βροχοπτώσεις, έσβησαν τον μοναδικό δρόμο απο όλους τους χάρτες. Τον μοναδικό δρόμο, που αυτός είχε χαράξει.