Τεστ λοιπόν σε εξέλιξη

 

Κάπως δύσκολα η μέρα ξεκίνησε σήμερα Πολύ στρες, νεύρα επίσης πολλά, κακός ύπνος κλπ κλπ βάλε και την βροχή, ένα ΄΄άστα να πάνε΄΄, κυριαρχούσε στο σπίτι.

Δεν θυμάμαι πως μου ήρθε στο νου, μια ιστορία πολλά χρόνια πίσω στην Ελευθεροτυπία όπου εργαζόμουν. Μετά από επιμονή μας (στο φωτογραφικό τμήμα) η επιχείρηση μας πήρε έναν 300αρι φακό και μάλιστα τον 2.8 διάφραγμα, δηλαδή έναν πολύ καλό φακό στην κλάση του. Νεαρός φωτορεπόρτερ εγώ τότε, με φίλες μου την φιλοδοξία και την ανοησία, είπα, 

- τώρα που έχουμε τον γαμ@#%@  φακό θα πάω και εγώ να τραβήξω γήπεδο...

...μια που πήγα, μια που γύρισα, είχα τραβήξει καμιά 10αρια φιλμακια με ΄΄κουτσές΄΄ φάσεις, μα το κυριότερο είναι πως μπάλα δεν υπήρχε πουθενά. Μου πέσαν τα φτερά, μαζεύτηκα και έκατσα στα αυγά μου.

Από τότε και μετά οι συνάδελφοι που κάνουν αθλητικό ρεπορτάζ έχουν όλο τον σεβασμό μου γιατί παράγουν Σπουδαίες εικόνες και αν και μικρή χώρα έχουμε πολύ σημαντικούς  φωτογράφους σπορ.

Με αυτή την ιστορία λοιπόν κατά νου, χαμογέλασα στην μέρα και είπα οκ πάμε στα δύσκολα σήμερα

Σήμερα έγινε η πρώτη απόπειρα φωτογράφισης άγριας ζωής και για να γίνει ακόμα πιο δύσκολο το εγχείρημα θα προσπαθούσα εκτός από την αναγνώριση των πουλιών, να τα βρω στο κρύψιμο τους και στις συναναστροφές τους. Και επειδή είπα και νωρίτερα πως είχα πολλά νεύρα, θα πήγαινα να φωτογραφήσω λοιπόν πουλιά, επίτηδες χωρίς τον σωστό εξοπλισμό.

Τεστ λοιπόν σε εξέλιξη