Να μην ξεχάσω βαφή για τα τριαντάφυλλα να πάρω

 

α μην ξεχάσω μόνο βαφή για τα μαλλιά για τα τριαντάφυλλα να πάρω...

Χάνομαι με δική μου επιλογή και δική μου ευθύνη στην σιωπή και στις χαραμάδες ενός χώρου αδιέξοδου χωρίς φως όπου οι θεοί δεν έχουν καμία δουλειά και καμία υπόσταση.

Εδώ που το σώμα γίνεται δρόμος για άπειρα λάθη

για οράματα

για μαγγανείες και δείγματα ευτυχίας.

Για μεθυσμένους έρωτες αλλά ποτέ για όνειρα.

Αν οι ικέτες έχουν κάνει σωστά την δουλειά τους με ευθύνη και μεγαλοψυχία τότε έχω ελπίδα κάποια από τα κύματα τις πρωινές ώρες να έρθουν στην σειρά σαν λέξεις προσευχής και να ξεπλύνουν τις πληγές.

Αν όχι τότε σταγόνες από μάτια πυρακτωμένα μετά το τρακάρισμα θα κολυμπούν μέσα μου σε μια ατέρμονα προσπάθεια να με δροσίσουν. Μα όλο και περισσότερο θα με καίνε. Το κορμί θα γεμίσει δρωτσίλες θα ακούω φωνές και γεύση από τα σταφύλια των χειλιών σου θα στέκει αμέτοχη δίπλα σε μια ομορφιάπαρίσακτη και αμειβόμενη.

Εγκεφαλική ρηγμάτωση εγκάρσια μέσα μου και έξω ένα κρύο να σε διαπερνάει σαν καυτό σίδερο.

Δεν υπάρχουν δάφνες να σου φέρω

μαράθηκαν

ούτε τιμές βασιλιά θέλω να σου αποδώσω. Ποτέ μου δεν συμπάθησα τους βασιλιάδες ούτε καν νεκρούς.

Να μην ξεχάσω μόνο βαφή για τα μαλλιά

για τα τριαντάφυλλα να πάρω

να θυμηθώ

να μην ξεχάσω

να προσθέσω κι άλλες τρύπες στα χέρια μου να χωράνε περισσότερα καρφιά.

Τελειώνουν σιγά σιγά τα γράμματα και ξεβάφουν οι λέξεις

Ότι περισσεύει από εσένα το μαζεύω και το βάζω σε κορνίζα.