καλώς να ορίσει λοιπόν

 

...μου θυμίζει η μέρα σήμερα, τον Γκατούζο, τον Ιταλό αμυντικό, ή η μπάλα θα περάσει ή ο παίχτης και τα δύο μαζί, σε καμία περίπτωση...

Ξύπνησα από πολύ πριν χαράξει, οι αγωνίες των φίλων μου και δικές μου αγωνίες και στις δικές μου αγωνίες ένας Προμηθέας πρωταγωνιστής, νύχτα μέρα. Θνητός από τους θεούς, Θεός από τους ανθρώπους, μα μην έχει πρόσωπο και σώμα γυναίκας;

μάνας;

ερωμένης;

συζύγου ή συντρόφου;

Που να πλησιάσει ο Μορφέας...

...και το δίκαιο

τι πάει να πει, που το δίκιο βρίσκεται;

ο λόγος;

η μπέσα;

Δεν γίνεται να πατάς σε δύο βάρκες και ακροβάτης να είσαι και να τα καταφέρνεις, μόνο την εξουσία, την όποια εξουσία και το άδικο υπηρετείς. Γιατί «χωρίς θέαμα εξουσία δεν υπάρχει», έτσι τουλάχιστον έλεγε ο Patrice Chéreau.

Από την άλλη έχει πιάσει στασίδι δίπλα μου και εκείνη η Γαλλίδα η Μαρί- Πιέρ, που την γνώρισα σε ΄΄τεύχη΄΄ κάτι νύχτες βαριές, που στο δικό της άδικο, το άδικο πήρε σχήμα και πρόσωπο.

Με πρόσωπα και προσωπεία και κατάλαβα πως και οι λέξεις και πράξεις πληγώνουν μα μπορούν και να σε γαληνέψουν, σαν το μαχαίρι που κόβει το ψωμί, να το μοιραστείς, να χορτάσουν και άλλοι, μα με την ίδια του πλευρά, μπορεί και να σκοτώσει και πόνο να μοιράσει, αβάσταχτο πολλές φορές.

Γιαυτό μου άρεσε πάντα ο Γκατούζο. Γιατί ήξερε και την δύναμη του θεάματος, μα κυρίως ήξερε το ...παιχνίδι και είτε στο δικό του γήπεδο, είτε εκτός έδρας, ένας θα πέρναγε, ή η μπάλα, ή ο παίχτης, μα τι αξία είχε για τον αντίπαλο αν μονάχα ο ένας πέρναγε;

Έτσι έπραξε και η Μαρί- Πιέρ, εκ του φανταστικού προερχόμενη με όλες τις αλήθειες ανά χείρας. Και όπως λέει εκείνος που με πάθος την ενσαρκώνει:

΄΄Θα ζήσουμε μαζί, θα μοιραστούμε την ωραία γιορτή, δέκα χρόνια μετά, θα ταξιδέψουμε με το Μαριπιεράκι μου, την "αυτή καθεαυτή" μου, τον πατέρα Αντρέ κι όλη την παλιά γειτονιά, θα κατεβούμε στον δρόμο και θα πάμε στο σούπερ-μάρκετ. Από την Τρίτη 25 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 στον Πολυχώρο Show What? της αγαπημένης φίλης Λένας Κεφαλά, στην πλατεία Μεσολογγίου 6 στο Παγκράτι΄΄.