Η Κατερίνα Γώγου με δικά της λόγια

 

"Λέω για τους ποιητές της παραγγελιάς ή της γυάλας, λέω πως δεν είναι η ίδια η ζωή, αλλά ο ρόλος. Λέω για εκείνους που οι ίδιοι δεν είχαν ποτέ δημιουργικό έργο και καταφέρανε να οδηγούν την τέχνη, τα γράμματα και την παιδεία, εκεί που η εξουσία μπορεί να τα οικειοποιείται για δικό της όφελος. Λέω γι' αυτούς τους κοριούς που η ιδεολογική τους ταυτότητα έχει το χρώμα του χιλιάρικου. Όχι. Δεν φαντάζομαι μία ζωή χωρίς το ποίημα, γιατί η ζωή ΕΙΝΑΙ το ποίημα.

Ο ποιητής φυλάει την ψυχή του, όχι γι'αυτόν, αλλά για όλους μας. Η τέχνη αγαπάει τον άνθρωπο. Αγαπάει τη ζωή. Με έρωτα βαθύ, απεγνωσμένο. Ο ποιητής είναι ο ενδιάμεσος. Παίρνει και φέρνει το "μήνυμα" με φτεράκια στα πόδια, σαν τον Ερμή. Κρυώνει τις νύχτες πολύ, είναι μακρινή διαδρομή, πάει μακριά, στις πιο απόκρημνες ράχες, είναι παιδί, είναι τόσο εύκολο να χαθεί, ξέρει όμως πως πρέπει να έρθει πάλι, κι αυτό είναι η αγάπη, που τον κάνει να αντέχει και τον κρατάει στη ζωή.. 

(Συνέντευξη στον Δημήτρη Νόλλα, περ. Ταχυδρόμος 1987).