...μόνοι, εμείς...

 Βάζω το σκοτάδι, βάζεις τα αρώματα;

Έτσι κι αλλιώς δεν είναι η πραγματικότητα που με απασχολεί, αφού κάθε στιγμή προσπαθώ να την αντικαταστήσω.

Κοίτα, δύο σκυλιά περιφέρονται στις παρυφές του μπλε, σκοντάφτουν, τρικλίζουν εκεί στην κόψη, μα δεν πέφτουν και είναι και όλοι οι άλλοι που στα πορφυρά χαθήκαν. Δεν είχαν μοίρα καλύτερη από την χλωμάδα του ουρανού.

Μείναμε μόνοι, μόνοι μείναμε.