photographer

  1η του Μάη σήμερα, πάντα μου άρεσε να φτιάχνω στεφάνια. Μα τα δικά μου στεφάνια είναι από πέτρες και μια μυρωδιά ξύλου. Στεφάνια που δεν κάνουν ούτε για γιορτές, ούτε για κηδείες.

    ..όταν ο Τεμουτζίν ο μέγιστος, ο σαρωτικός, πήγε να κατακτήσει την Σαμαρκάνδη, είχε μαζί του 200.000 χιλιάδες πολεμιστές + 200.000 αιχμαλώτους. Η Σαμαρκάνδη είχε για οχυρό γύρω της μια βαθειά τάφρο. Ο Τεμουτζίν ο τρισμέγιστος τότε, γέμισε την τάφρο μα τα κορμιά των αιχμαλώτων. Η Σαμαρκάνδη έπεσε... άλλο ΑΡΗΣ κι άλλο αρης ή παπαρης.

 Πάσχα Ο όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό πασ'ά και το εβραϊκό πέσαχ. Κάποιοι μελετητές έχουν προτείνει ως προέλευση του εβραϊκού όρου ξένη ετυμολογία, όπως η ασσυριακή πασαχού (πραΰνω) ή η αιγυπτιακή πασ' (ανάμνηση) ή πεσάχ (πλήγμα). Ορισμένοι ερευνητές ανιχνεύουν τις αρχές των εορταστικών εκδηλώσεων του Πάσχα σε χαναανιτικές γιορτές που σχετίζονται με τη συγκομιδή κριθαριού την άνοιξη. Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι η ρίζα του Πάσχα βρίσκεται σε γιορτές και ιεροτελεστίες της άνοιξης της προ-ισραηλιτικής εποχής με την έννοια των ποιμένων που υποβάλλουν αίτημα στον θεό για την προστασία του κοπαδιού τους.  η Βίβλος συσχετίζει το πέσαχ με το ρήμα πασάχ πού σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία (Γ' Βασ. 18:21,26), είτε, μεταφορικά, "ξεφεύγω", "προσπερνώ", "απαλλάσσω". Το Πάσχα, είναι η προσπέραση του αγγέλου του Θεού πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών, ενώ έπληττε με θάνατο τα πρωτότοκα αγόρια των σπιτιών των Αιγ...

    photo by Kostas Mantziaris    Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (ΕΦΕ) πραγματοποιεί φωτογραφική έκθεση στη Λάρισα, με τίτλο «Έντεκα και Εικοσιένα», αφιερωμένη στο εγκληματικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.  Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, στις 23:21, η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 της Hellenic Train, που εκτελούσε την διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, μεταφέροντας περισσότερους από 350 επιβάτες, συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Λάρισα.   Σύμφωνα με την Ε.Φ.Ε. η έκθεση με τίτλο «Έντεκα και Εικοσιένα» «επιδιώκει να συμβάλει σε μια κοινή προσπάθεια που θα συναντηθεί με τΣύμφωνα με την Ε.Φ.Ε. η έκθεση με τίτλο «Έντεκα και Εικοσιένα» «επιδιώκει να συμβάλει σε μια κοινή προσπάθεια που θα συναντηθεί με την τοπική κοινωνία, με σωματεία και με μαζικούς φορείς, αγρότες, φοιτητές και μαθητές της Θεσσαλίας, ώστε συλλογικά να μπει στο στόχαστρο η λογική του "πάμε και όπου βγει"». Και η ανακοίνωση των Ελλήνων φωτορ...

   Τώρα, άνεμοι φουριόζοι, κόβουν βόλτες στον ίσκιο των πουλιών. Τα δένδρα που γέρνουν, οι φίλοι μου που κάποτε ήταν εδώ. Σαν τον ορίζοντα. Οσμίζονται. Παρά το σχήμα της απουσίας τους, οσμίζονται την απόγνωση του τοπίου και κάνουν φωτογραφίες με κραυγές στο όνομα των προσφιλών προσώπων. Κύματα σηκώνονται σε ορεινούς ορόφους, ορατών και όλων των αόρατων, μονάχα η ψυχή είναι δική σου, στο τμήμα της το παραγωγικό. Παράπονο στο βλέμμα και απορία. Τι κι αν πάλευε, ασπρίζουν τα κύματα, στο σύμπαν που ανασαίνει. Χρωματιστά όνειρα κι ας λέει ο κόσμος πως πιάσαμε τα πρόσωπα στο Άψυχο πέρα από την άκρη. Το βλέμμα προσηλωμένο στο μαξιλάρι και στο όνειρο μας. Κανείς δεν ξυπνά, το χάραμα είναι.

   Εκεί που συναντιούνται οι θάλασσες, δημιουργείτε ένα αγεωγράφητο εντός, μακάριο και εύοσμο.  Τα χρώματα του χρόνου πολλαπλασιάζονται μυστηριωδώς και λεπτές λωρίδες άγχους απλώνονται πάνω σε κεντημένα τραπεζομάντιλα, εκεί που κάποιοι ακουμπάνε το ψωμί. Τα φώτα μένουν πίσω μας. Στ΄ουρανού την άκρη, πάνω στην πλάτη μου, πάνω σε σεντόνια και φράχτες, μένει λίγο φως ποτίζοντας φεγγάρια, χωρίς την εικόνα της και όλη την νύχτα, όλη την νύχτα, μια τέτοια νύχτα, προσπαθείς. Να κλείσεις μέσα της τον κόσμο και κάθε βράδυ, εγώ να συναναστρέφομαι αγάλματα που στέκουν λυπημένα μέσα στ΄ανέστιο τούτο παλιομοδίτικο κουστουμάκι τους και που σβήνουν τρέμοντας από ηδονή. Πρέπει πια να καταλάβεις όμως, την εκπνοή του ονείρου και την απουσία του. Να έχεις τα μάτια ανοιχτά προς τους θνητούς προτού χλωμιάσουν. Να έχεις πλυθεί με το αθάνατο νερό του έρωτα, φορώντας το περιδέραιο της 6ης νύχτας, εκείνο που σε έκανε ξεχωριστή στα υψώματα, με την ευγένεια της αγρύπνιας. Να σταθείς απέναντι στον κ...

  λίγο  η θλίψη της σημερινής μέρας, λίγο τα χρόνια, οι σκέψεις για όσους ΄΄έφυγαν΄΄ και όσους παίρνουν σειρά, μαζί με όποιες άλλες αγωνίες και κοιτώντας ΄΄παλιές΄΄ φωτογραφίες, θυμήθηκα το Δικό μου αρχείο στην Ελευθεροτυπία,  (αν και δεν το ξέχασα ποτέ). Το υλικό 30 χρόνων καθημερινής φωτογραφικής παρουσίας, που είχει ΄΄παγιδευτεί΄΄ στο κλειστό κτίριο της Ελευθεροτυπίας, στον Νέο Κόσμο. Μαζί με αυτό παγιδευμένη όλη η επαγγελματική ύπαρξη μου... και που ποτέ δεν μου επέτρεψε ο ...σύνδικος να προστατεύσω. Ιστορία τριάντα χρόνων. Μια από τις φωτογραφίες είναι και αυτή. Ο  Άκης Πάνου μέσα στο κελί του, στις φυλακές Κομοτηνής. Μια σημαντική για την ιστορία της, φωτογραφία που κάποιος την έκλεψε και την έβαλε στο σαιτ του χωρίς φυσικά ποτέ να έχει την αδειά μου ή να με έχει ρωτήσει. Σε άλλη περίπτωση θα... ...σήμερα όμως... Υπάρχουν φορές που νιώθεις γυμνός, μα σήμερα νιώθω γυμνός και κρυώνω.

  Ένας θόρυβος, ορυμαγδός, το κλάμα που δεν ακουγόταν, τα ΄΄επιθετικά΄΄ όνειρα μου, οι αγωνίες μου, μαζί και η ανικανότητα μου να κατανοήσω τις συμπεριφορές ΄΄ανθρώπων΄΄, την φύση, την ζωή, με τοποθέτησαν να συμμετέχω σε ένα Σάββατο δυσοίωνο. Ένα τροχαίο, με νεκρό πεζό, έξω ακριβώς από το σπίτι μου, με έκαναν να σηκωθώ από το κρεβάτι με μια υπόνοια πανικού. Ήταν ο θόρυβος της σύγκρουσης; Ήταν το Αχ! που δεν άκουσα; Όλη την νύχτα σκεφτόμουν, πως γίνεται να πονάς ότι αγαπάς. Πώς γίνεται να αφαιρείς την ζωή, που Ζωή σου έδωσε, έστω και σε χρόνο παρατατικό. Άνοιξα την πόρτα να βγω να δω τι είχε συμβεί, μα τα μάτια μου πήγαν κατευθείαν στο καφάσι με το φλίς, που την προηγούμενη μέρα είχαν κάνει προσωρινή τους κατοικία, οι επτά νεογέννητοι Φίλοι μου. Εις μάτην. Ούτε η γάτα, ούτε τα γατάκια. Ένιωσα να θυμώνω, σας έφτιαξα σπιτάκι, έστω προσωρινό, είχατε τροφή μπόλικη, νερό καθαρό, ασφάλεια, κανείς δεν θα σας έκανε κακό εσάς, γιατί να φύγετε. Ποιό ένστικτο έκανε την μάνα γάτα να πάρει από κ...