Αλλαζουν μορφη τα τερατα μεσα μου Μα όλα καπως σου μοιαζουν. 'Αλλοτε στα ματια που με κοιτουσαν με αγαπη καλπικη Άλλοτε στη φωνη που ψευτικη με γλυκαινε πριν με δαγκωσει Άλλοτε στη μυρωδια τη γλυκεια που μου τρυπαει το μυαλο.......
του Κιριμπάτι τα νερά
Στου Κιριμπάτι της ακτές νεράιδες δεν υπάρχουν ούτε λουλούδια ολόλευκα φυτρώνουν στις σχισμές μόνο ανθρώπινες ψυχές χτίζουν με αίμα δρόμους μόνο προσφύγων οι ορδές, ζητάνε να σωθούν κι όταν τα χέρια απλώνουνε μπρος στα δικά σου μάτια καλά θα κάνεις να σταθείς, στο όνειρο κοντά Του Κιριμπάτι τα νερά δεν φτάνουν στο Μπαϊρίκι Και με βαρκάδα δεν μπορείς να μείνεις ζωντανός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου