έχει σύνορα η φωτιά;

 ...θα ήθελα να ανοίξουν οι ουρανοί και να πέσει τόσο νερό που να μου πάρει το δέρμα. Να το κάνει ξέφωτο, να το κάνει τραγούδι. Να μπορώ να φωνάξω:

- μην φυλακίζεις τις πέτρες στα παρτέρια...

Να σε δω να πλησιάζεις την φωτιά με δακρυσμένα μάτια

-πιστεύεις πως έχει σύνορα η φωτιά;

Κράτησα στα γόνατα τους νεκρούς μου και ικέτεψα. Τους μιλούσα ώρα πολύ, πριν στα μάτια νομίσματα τους βάλω.

Πάλλονται οι ελευθερίες που απώλεσα ρίχνοντας το ένα βότσαλο μετά το άλλο στο φίλημα.

Υπάρχουν άραγε πουλιά στον πηγαιμό για τον Αχέροντα.

Όχι θανατοπούλια, μα τα άλλα, εκείνα τα πολύχρωμα που ζουν στην καρδιά της λάμψης, εκείνα που φτύνουν κεραυνούς. Υπάρχουν άραγε;;;

Ζωγράφησα στον τοίχο του Μορφέα έναν άγγελο προστάτη, να στέκει εκεί να μας προσέχει. Με προσέχει, μα ανήμπορος θρηνεί.

Πόσο πολύ θέλω να φύγω...