Εν όψη εκλογών για τον Δήμο, μια σκέψη συνεχόμενη.

 Αν και το μυαλό μου είναι στην Γάζα που θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου , για τους δικούς μου λόγους, ένα κομμάτι της καρδιάς και της σκέψης μου είναι στην γενέτειρα μου.

Ο τόπος μου, είναι ένας όμορφος τόπος. εύφορη γη, μεγάλη θάλασσα, έχει την λίμνη του Καϊάφα, με τα ιαματικά λουτρά κάτω από την ιστορία του Λαπίθα.

Οι άνθρωποι του τόπου μου, είναι απλοί άνθρωποι, εργατικοί, ήσυχοι σε γενικές γραμμές, φιλόξενοι.

Είναι όμως και ευκολόπιστοι, είναι που τους λείπει η αυτοπεποίθηση, πιστεύω εγώ και αντί να κοιτάζουν το δάσος, έστω αυτό το δάσος με τις κουκουναριές του Καϊάφα, εκείνοι κοιτάζουν το δάχτυλο.

Χρόνια η παλιά δημοτική αρχή, είχε καταφέρει να μάθει το πανελλήνιο την Ζαχάρω, όχι για τους καλύτερους λόγους. Κάτι οι ανθρωποκτόνες φωτιές του 2007, κάτι οι νύφες της Ουκρανίας, πρόσθεσε σε αυτά την ΄΄μαγκιά της φυλής΄΄ και το αποτέλεσμα που θα πάρεις, θα μπάζει από παντού.

Δόθηκε μεγάλος αγώνας να αλλάξει όλο αυτό, στις προηγούμενες εκλογές πιστέψαμε πως τα καταφέραμε, βοηθήσαμε πολλοί σε αυτό, άλλοι από εκεί, άλλοι από παντού. Κάποιοι ακόμα χωρίς να τους ενδιαφέρει να φαίνονται. Το θέμα ήταν να αλλάξουν τα πράγματα. Και άλλαξαν. Η Ζαχάρω απέκτησε ΝΕΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, Έτσι πιστέψαμε. Όμως πέντε χρόνια μετά και εκ του αποτελέσματος, το μόνο που καταφέραμε, ήταν αυτό που λέει ο σοφός λαός:

Άλλαξε κι ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!!!

Απογοήτευση πλήρεις.

Και φτάσαμε σε αυτές τις εκλογές και ο δήμαρχος είναι παρελθόν. Σωστά, μα και τι με αυτό;;;

Και φτάσαμε σε αυτές τις εκλογές και η ανάγκη παραμένει, αφού τίποτα δεν άλλαξε και τίθεται το δίλημμα, μέσα από μια τελευταία ίσως ευκαιρία.

Οι προηγούμενοι ΔΕΝ τα κατάφεραν, τώρα σε αυτόν τον δεύτερο γύρο εκλογών έχεις δυο επιλογές, μα ΜΙΑ ΜΟΝΟ θα πρέπει να διαλέξεις. Με την ψήφο σου θα γυρίσεις τον δήμο στα σκοτάδια ή θα δώσεις την εντολή στα δικά σου παιδιά να τραβήξουν τον δρόμο.

Να κάνουν την Ζαχάρω αυτό που πραγματικά της αξίζει.

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ λοιπόν, δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία.

Θα κλείσω τις δικές μου σκέψεις, με τα λόγια ενός φίλου και γείτονα μου από την Κορδορουγα. Του Δημήτρη Γεωργακόπουλου, του δικού μας Ντογκ. Ανθρώπου που εκτιμώ και σέβομαι και ξέρω πως έχει γνώση από τα θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, μα πάνω απόλα γνωρίζω την καθαρότητα της ψυχής και των χεριών του.

 Γράφει λοιπόν κάπου που ο Δημήτρης, εμπνευσμένος από μια φωτογραφία :  

Σήκωσε τις γροθιές του στον ουρανό της Ζαχάρως με το χαμόγελο της αθωότητας στα χείλη.

Νέος, ωραίος, δυνατός, πεισματάρης κι αποφασισμένος να δώσει στον τόπο προοπτική κι ελπίδα.

Με όποιο κόστος για τον ίδιο, την οικογένεια και τις δουλειές του.

Κάτω, στην πλατεία, οι φίλοι του, τα παιδιά μας έριχναν πυροτεχνήματα.

Όπως συνηθίζεται στα μέρη μας την Λαμπρή.

Η λεβεντιά και η αξιοσύνη είναι χαρίσματα!

Τα έχει και τα δύο!

Καλή επιτυχία παλικάρι μου!