εμπρος, για ένα ενα συλλογικό αίσθημα ευτυχίας, ίσως και 2 και 3

 

Παλιότερα,  πολύ παλιότερα, ήμουν ΄΄μαγεμένος΄΄, με τις σκέψεις της Καταστασιακής Διεθνούς ή Σιτουασιονιστική Διεθνής. Με εντυπωσίαζε πως η λογική εξουδετερώνει το συναίσθημα και αυτό γίνεται είδος βιας, πλαισιωμένο με όλα τα χρώματα.

Η ιδεολογία της βασιζόταν στην ταξική αντίληψη της κοινωνικής συγκρότησης και στη δικτατορία των εμπορευμάτων πάνω στην πραγματική ζωή των ανθρώπων, αντλούσε από τις ιδέες του μαρξισμού και του συμβουλιακού κομμουνισμού, αλλά και τις επαναστατικές διαστάσεις των πρωτοποριακών καλλιτεχνικών κινημάτων του 20ού αιώνα, όπως ο ντανταϊσμός, ο σουρεαλισμός και ο λετρισμός. Συστάθηκε από θεωρητικούς καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, πολιτικούς και άλλους. Η δράση τους επηρέασε την πολιτική γραμμή της άκρας Αριστεράς και των αναρχικών καθώς και τα γεγονότα που ξέσπασαν τον Μάιο του 68 στη Γαλλία.

Ήταν 28 Ιουλίου του 1957 στο Κόσιο ντ'Αρόσια της Ιταλίας υπό τη συγχώνευση τριών ομάδων, του «Κινήματος υπέρ του φανταστικού Μπαουχάους» (γαλ. «Mouvement pour un Bauhaus Imaginiste») που είχε ιδρύσει ο ζωγράφος Άσγκερ Γιορν, της «Ψυχογεωγραφικής Εταιρείας του Λονδίνου» που είχε ιδρύσει ο Ραλφ Ράμνεϊ και των Λετριστών που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Στόχος της Καταστασιακής Διεθνούς ήταν η ίδρυση μιας οργάνωσης που θα πραγματοποιούσε την κατάργηση των ορίων μεταξύ τέχνης και καθημερινής ζωής.

Μέλη της οργάνωσης ήταν καλλιτέχνες πάνω από δέκα εθνικοτήτων. Ανάμεσά του ήταν και οι Ατίλα Κοτάνι, Ζακλίν ντε Γιονγκ, Χανς Πλάτσεκ, Ιβάν Στσέγκλοφ, Ραούλ Βανεγκέμ, Αλεξάντερ Τρόκι, Ούβε Λάουσεν, Μισέλ Μπέρνσταϊν, Μουσταφά Χαγιατί, Αμπντελχαφίντ Χατίμπ, Ρενέ Βιενέ, Γκρέτελ Στάντλερ και ο Ντίτερ Κούνζελμαν της Kommune 1 αρχικά έγινε μέλος, αποκλείστηκε όμως αργότερα λόγω Εθνικοκαταστασιασμού.[1] Επίσης τα μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας SPUR με έδρα το Μόναχο εντάχθηκαν το 1959 μετά από σφοδρούς διαλόγους, για να αποκλεισθούν το 1961 και να αποχωρήσουν.

Αντιλαμβάνεται κανείς, ότι οι δημιουργοί όλης αυτής της κίνησης, δεν προέρχονται από τις τάξεις των φτωχούληδων του Θεούλη, είχαν όμως μεγάλη απήχηση και σε αυτές τις κοινωνικές τάξεις.

Σήμερα παραμένω εντυπωσιασμένος για έναν ακόμα λόγο Γιατί η δυναμική των εξεγέρσεων, δεν προέρχεται από τα αμφιθέατρα της Sorbonne, ούτε εξελίσσετε μονό στο Quartier latin.

Τα Γαλλικά προάστια, έχουν αποκτήσει μια δυναμική μοναδική.

Μην μένεις στις φωτιές στους δρόμους, γιατί θα πιαστείς κορόιδο, μοιάζει με εκτόνωση πιτσιρικάδων, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι

Στις μέρες και νύχτες από την εν ψυχρό δολοφονία του νεαρού διανομέα, έως σήμερα τα ξημερώματα, στην Γαλλική επικράτεια, έχουν συμβεί τα εξής εντυπωσιακά (προς το παρόν), έχουν καεί δεκάδες αυτοκίνητα, έχουν πυρποληθεί κυβερνητικά κτίρια Ελευθερώθηκαν ζώα από ζωολογικούς κήπους (ξεφτιλίζοντας ανάμεσα σε άλλα και τον φασίστα Ευρωπαίο γραφειοκράτη Μπορέλ που παρομοίασε πρόσφατα την Ευρώπη με κήπο και τον υπόλοιπο μη δυτικό κόσμο με ζούγκλα!), έγιναν επιθέσεις σε μεγάλα αστυνομικά τμήματα με ρουκετοβόλα !!!, εμφανίστηκαν ένοπλες περιπολίες εξεγερμένων. οι εξεγερμένοι απαλλοτρίωσαν  νταλίκες και φορτηγά για την δική τους μεταφορά και τον εξοπλισμό τους, αλλά έγινε και απαλλοτρίωση αστυνομικού εξοπλισμού και στολών τις όποιες οι εξεγερμένοι τις επιδείκνυαν με θριαμβευτική χαρά. Η νυχτερινή απαγόρευση της κυκλοφορίας πήγε στα σκουπίδια, ο Μακρόν ( προφανώς πανικόβλητος), απευθύνθηκε στους  γονείς προτρέποντας τους  να μαντρώσουν τα παιδιά τους λέγοντας τους ουσιαστικά ή τα κλείνετε μέσα  ή το κράτος μπορεί να τα σκοτώσει! 

Η ένωση αστυνομικών απαίτησε από το κράτος την χρήση αληθινών πυρών από αυτούς σε ευθεία βολή κατά βούληση, ουσιαστικά απαιτώντας το δικαίωμα να σκοτώνουν οι μπάτσοι του καθεστώτος κατά βούληση.

αΥΤΑ ΤΑ ΟΛΊΓΑ, ΠΡΟς ΤΟ ΠΑΡΟΝ

έπεται συνέχεια