Αγαρικό και δίσπορο

 

Ένας αέρας ακίνητος μα παρατεταμένος, είχε από ώρα ζώσει το λιμανάκι και έστεκε εκεί. Μέσα στο ΄΄Καρύδι΄΄, καρδιά μια ανάσα μακριά, η Τζένη με ένα χάδι που αγαπήθηκε πριν καλά καλά ανθίσει. Πολύς κόσμος για τόσο πρωί. Οι μητέρες συνήθως, πήγαιναν τους νεαρούς βλαστούς τους στο σχολείο που βρισκόταν στην άλλη πλευρά  του λιμανιού, μετά την ξυλογέφυρα και το παλιό καρνάγιο και οι άντρες είχαν στρωθεί στις δουλειές τους.

Η Τζένη με ένα αλπικό χαμόγελο, σαν εκείνα που δεν ξεχωρίζεις εάν είναι γκριμάτσα ή οριζόντια ξυραφιά στο κάτω μέρος του προσώπου, είχε διαισθανθεί από νωρίς την τσαντίλα του καιρού. Είπε στον Βασίλη να μην ΄΄βγει΄΄ σήμερα, μα τα παραγάδια δεν είναι να περιμένουν…

Έτσι ο Βασίλης ΄΄βγήκε΄΄ στην αγκαλιά της θάλασσας, όπως κάθε μέρα χρόνια τώρα. Έτσι είχε μάθει από τον πατέρα του και εκείνος από τον δικό του πατέρα. Ψαράδες από κούνια και πολλές γενιές πίσω. Μα και τι άλλο να έκανες σε τούτο τον ριμαδότοπο έλεγε και ξανάλεγε άμα τον ρωτούσες…

Η Τζένη δεν συμφωνούσε καθόλου με αυτή την άποψη, αντίθετα, πίστευε πως τούτος ο τόπος είναι ευλογημένος, άλλωστε δικιά της ήταν η επιλογή να παρατήσει τις σπουδές της και μάλιστα στο τέλος, τελειόφοιτη γαρ στο  Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Νομικής. Ήρθε εκείνο το καλοκαίρι του 2004 στο νησί, μπας και γλυτώσει την βαβούρα των Ολυμπιακών Aγώνων και γύρισε πίσω τον Οκτώβρη, ίσα για να μαζέψει τα πράγματά της. Από τότε εδώ…

Εντάξει έβαλε και ο έρωτας ένα χέρι !!!

Τώρα η Τζένη στο ΄΄Καρύδι΄΄ πίνει τσάι με την Νεφέλη.

Η Νεφέλη είναι δεν είναι επτά και δεν το βλέπει να γίνεται ψαράς άμα καταφέρει και μεγαλώσει. Σύννεφο θέλει να γίνει ή ζωγράφος και σήμερα είναι ιδιαίτερα χαρούμενη και ας μην το δείχνει που γλύτωσε το σχολείο…

Μονότονα η Τζένη ανακατεύει το μέλι στην κούπα της τόσο που το τσάι είναι έτοιμο να διαμαρτυρηθεί. Κοιτάζει στην ανοιχτοσιά του μπλε και θυμάται τότε που νεαρή φοιτήτρια, της άρεσε να είναι 'craftivist'. Να χρησιμοποιεί δηλαδή χειροτεχνήματα σημειώματα για να στέλνει μηνύματα κοινωνικού χαρακτήρα. Έμπαινε στα μαγαζιά με ρούχα και έκρυβε στις τσέπες τους αυτά τα κομψότατα σημειώματα.

Ο Βασίλης σε κάνα δίωρο θα πρέπει να φανεί και καλά θα κάνει να φανεί στα αλήθεια, μονολόγησε και απορημένη η Νεφέλη γύρισε προς το μέρος της. Είχε ξεχαστεί κι αυτή ώρα τώρα να αγναντεύει την θάλασσα. Αυτό με την θάλασσα το έχουν και οι τρεις τους.

Τα βράδια που ο Βασίλης δόλωνε τα παραγάδια ή αρμάτωνε τα δίχτυα, η Τζένη με …βοηθό την Νεφέλη, αναλάμβανε την μουσική επιμέλεια του σπιτιού. Μετά, αργότερα όταν η νύχτα έκρυβε τα πολλά, εκείνη και ο Βασίλης φόρτωναν την ΄΄Περσεφόνη΄΄ την σκέπαζαν και την ετοίμαζαν για το ξημέρωμα. Όλα κομπλέ.

Χαμογέλασε, αλλά κάτι σαν φόβος της πήρε το χαμόγελο από τα έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτα χείλη της. Κάτι σαν να της είπε πως αυτή την εικόνα δεν θα την ζήσει άλλη φορά.

Τον Βασίλη τον βρήκαν δυο μήνες μετά στα βράχια του Ζέρβα, την Περσεφόνη ποτέ ! Εκείνη την ημέρα το σχολείο παρέμεινε κλειστό.