photographer

 Το δημοφιλέστερο και καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών, το «Τhe Wall» των Pink Floyd,  κυκλοφόρησε ως διπλό άλμπουμ στις 30 Νοεμβρίου 1979. Το 1982 σε σκηνοθεσία Άλαν Πάρκερ , γίνεται ταινία με τεράστεια παγκόσμια επιτυχία.Το σενάριο γράφτηκε από τον συνιδρυτή,  τραγουδιστή και μπασίστα των Pink Floyd, Roger Waters . Ο τραγουδιστής  των Boomtown Rats, Bob Geldof , υποδύεται τον ροκ σταρ Pink, ο οποίος, οδηγημένος στην παράνοια, απόρροια διάφορων τραυματικών γεγονότων στη ζωή του, χτίζει ένα φυσικό και συναισθηματικό τείχος για να προστατεύσει τον εαυτό του.   Ο Pink είναι ένας καταθλιπτικός ροκ σταρ που εμφανίζεται ακίνητος και ανέκφραστος ενώ θυμάται τον πατέρα του. Δεκαετίες πριν, ο πατέρας του σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος την παραλία του Anzio κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στη βρεφική ηλικία του Pink. Η παρανοϊκή μητέρα του Pink τον μεγαλώνει μόνη της. Ένας νεαρός Pink ανακαλύπτει λείψανα από τη στρατιωτική θητεία και τον θάνατο του πατέρα του. Ένα...

Σαν σε τοπίο απόκοσμο, με ένα δειλό χλωμό φως να προσπαθεί να παρεισφρήσει από τα όρια, να διώξει την αρωστίλα του Οριακού χώρου. Η ασθενής, 90φεύγα, ξεχασμένη από ζωή, θάνατο και συγγενείς. Όλα τα τιμαλφή, φυλαγμένα στο κουτί με τις αναμνήσεις. Ψέματα. Δεν υπάρχουν αναμνήσεις, η άνοια κυρίαρχη. Η φωνή όμως, φωνή. Κραυγές, ότι ώρα να είναι και βρισιές και κατάρες. Λες και στην μοναξιά της, συνάντησε βροχή ασκούμενη, που με την πρώτη γνωριμία, της φώναξε από μακριά σαν την είδε, πριν ακόμα την πλησιάσει: - ΄΄Τα χρώματα να τα βλέπεις να τα χαίρεσαι. Μην τα ακουμπάς, ξεβάφουν.΄΄ Η ...ασθενής τότε, περί αυτής ο λόγος, κρεμούσε στο ποιο κοντινό της δένδρο μια κόκκινη κορδέλα, σινιάλο για τα σύννεφα τα τρέχοντα. Χώρος: διάδρομος νοσοκομείου, φιλικός. Χρόνος: οξυδερκής και διαπεραστικός. Ατίθασος. Πρόσωπα: ...αναρίθμητα. Πρωταγωνιστές: 2 τον αριθμό.  Επιθυμίες: μέθοδος διαλογής ασθενών. Οι έχοντες μία, οι υγιείς, οι έχοντες καμία, οι νοσούντες. Η επιθυμία, Μία και είναι η εξής. - Να φύγω ...

  Είμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ’χει το δείλιασμα, κι όλο ρωτά και μήτε ναι, μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς και πάει κι όλο προσμένει το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει. Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω, και το τσεκούρι μου ψυχή μ’ ένα θυμό περίσσο. Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό τού δούλεψε τ’ ατσάλι και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι, και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν’ ανοίξω, και μ’ ένα Ναι να τιναχτώ, μ’ ένα Όχι να βροντήξω; Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας, όποιοι είστε· γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε! έγραφε ο σπουδαίος Κωστής Παλαμάς, στον  Ίωνα Δραγούμη, στο 2ο μέρος του ποιήματός του   ΄΄Ο γκρεμιστής΄΄   και εγώ που πια απέχω από την αλήθεια της εικόνας, εκείνη που με τα ψέματα, μου έμαθε με τα χρόνια, πως τα δομικά στοιχεία του ονείρου σε όποια ουτοπία και αν στέκονται, κοντά είναι και τα φτάνεις. Ιστορία- «μήνυμα», η «σκηνική» διάρθρωση, η «ιδεοπλαστική» εικόνα. ...