10η Φλεβάρη του ΄23 !!!

 

photo by Spyros Chatziaggelakis

...άλλο ένα βράδυ που ο Μορφέας μου κάνει κόνξες. 

Τι τα θες, είναι και η διαφορά ηλικίας, πως να ταιριάξεις. Είναι εκείνο που λένε "χάσμα γενεών".

Στέκομαι αμήχανος μπροστά στην  φωτογραφία,  του Spyros Chatziaggelakis, από την χθεσινοβραδινή συναυλία / διαμαρτυρία / κινητοποίηση των καλλιτεχνών, έξω από το κτίριο Τσίλερ, επί της Αγίου Κωνσταντίνου, εκεί που στεγάζετε το Εθνικό Μας Θέατρο. 

Αμήχανος, μα με συναισθήματα γεμάτος και με χρώματα και με χαμόγελο και κυρίως με μια ελπίδα, εντάξει ασθενούσα δε λέω, μα με ελπίδα.

Χαμόγελο, γιατί εκείνο το  "έλα μωρέ, οι καλλιτέχνες τώρα...", έχει εξαφανισθεί. 

Ελπίδα και χαμόγελο, γιατί είμαι σίγουρος, πως κανείς και όταν λέω κανείς, εννοώ ΚΑΝΕΙΣ δεν πίστευε, πως κάτι πολύχρωμα παιδιά θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τόσο μεγάλο. Μα τώρα ξέρω πως όταν στο μέλλον θα θέλουμε να πούμε για το Ωραίο που έγινε και Μεγάλο, θα λέμε:

10η Φλεβάρη του ΄23 !!!

Αυτό το έμαθαν εχτές και εκείνοι, που βρίσκονται σε θέσεις για να λύνουν τα προβλήματα, εκείνοι που υπηρετούν το δίκαιο, εκείνοι που εγγυώνται την ειρήνη μιας κοινωνίας. Που θα έπρεπε.

Ναι, μα από όσο θυμάμαι, πάντα υπήρχαν άνθρωποι, άλλοτε πολλοί, άλλοτε περισσότεροι που πάλευαν για τα δίκαια τους, τι κάνει  τούτους τους ατίθασους, διαφορετικούς;

Πολλές σκέψεις στο μυαλό μου, πάνε και έρχονται και μπερδεύονται με συναισθήματα, με χρονολογίες, με αγώνες, με επιθυμίες. Σκέφτομαι, τι κάνει τον άνθρωπο αλαζόνα, ανόητο εξουσιαστή. Γιατί εκείνοι που ΕΣΥ τους έβαλες να διαχειρίζονται την τύχη σου, είναι οι ίδιοι που σε θέλουν στο σκοτάδι;

Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια θα μου πεις.

Κάνω μια προσπάθεια ανασυγκρότησης της σκέψης μου. Ας περιοριστούμε λοιπόν σκέψη μου, σε αυτά που διαδραματίζονται αυτές τις μέρες.

Έρχεται λοιπόν στα καλά καθούμενα, ένας κάποιος υπουργός και αποφασίζει, πως οι σπουδές σου, οι κόποι σου και τα όνειρα σου, πάνε σε ...άλλη κατηγορία. Στα καλά καθούμενα για σένα, που δεν ζεις το πρόβλημα. Για σένα που δεν σκέφτηκες, πως η διαφήμιση για τα νέα μαθήματα στο τάδε κολέγιο, στα απολύτως ελεγχόμενα μμε, έχουν σχέση με το συγκεκριμένο προεδρικο διάταγμα.

Δηλαδή; Αυτοί που σκέφτηκαν αυτό το διάταγμα, δεν γνωρίζουν; Δεν φαντάστηκαν;

Γιατί εγώ πιστεύω, πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στα θέματα Πολιτισμού, είναι το υπουργείο Πολιτισμού. Φτάνει να κοιτάξει κανείς ποιοι έχουν διατελέσει υπουργοί πολιτισμού διαχρονικά. Εκτός μιας ή άντε το πολύ δυο εξαιρέσεων, οι υπόλοιποι διορισθέντες (sic) υπουργοί Πολιτισμού έχουν τόση σχέση με το αντικείμενο, όσο εγώ με την πυρηνική φυσική.

Πιστεύω ακράδαντα και με πληθώρα επιχειρημάτων πως καμία εξουσία δεν θέλει τις Τέχνες, ποτέ, ούτε όσους την υπηρετούν.

Δεν θέλει, εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να αλλάξουν την τροχιά του κόσμο.

Αντίθετα, κουνώντας σου το δάχτυλο ή δίνοντας κάποιες, σε λίγους πάντα επιχορηγήσεις, ο έλεγχος, ο φόβος, η χειραγώγηση, έχουν αποτέλεσμα και φυσικά τίποτα δεν γίνεται χρονικά τυχαία.

Πρώτα η απαξίωση των τεχνών στα σχολεία, ύστερα η γενίκευση και με διάφορους τρόπους η χλεύη, ταυτόχρονα ρωμαϊκής αρένας θεάματα, σκόνη στα μάτια και τέλος η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν έτσι εύκολα και ειδικά όταν το " πόπολο έχει γεμάτο στομάχι".

Οπότε, να και οι κρίσεις λοιπόν, οι οικονομικές, οι πολιτικές, οι πολεμικές. Μη μιλάς, έρχεται από πέρα, μακριά,  αρρώστια που σκοτώνει, επειδή στραβογαμήθηκαν λέει, κάτι νυχτερίδες, μέσα στα σπίτια, εγκλεισμός, εντάξει έχετε και τηλεόραση για διασκέδαση και η τηλεόραση, τι λέει η τηλεόραση;;;

Έλα μωρέ για λίγο θα είναι, αφού πεθαίνει κόσμος δε βλέπεις, έλα υπομονή, για λίγο θα είναι, θες να πεθάνεις;, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ και το λίγο στο μέσα, έγινε πολύ και περισσότερο και την ώρα που βλέπουν πως το όριο εξαντλήθηκε, ως διά μαγείας οι νυχτερίδες ξεχαρμάνιασαν και τσουπ, επαναφορά στην κανονικότητα.

Από τη άλλη, κοίτα ανατολικά, ο μπαμπούλας γείτονας, έχει στήσει καρτέρι, πρέπει εμείς να είμαστε ενωμένοι, (ενωμένοι;;;) και δώστου κάγκελα στους δρόμους και όχι από εδώ, από εκεί θα πας και πάρε καταστολή μόλις μιλήσεις και πάρε αναπλάσεις εκατομμυρίων και σώπα μη μιλάς, γιατί νυχτερίδες είναι αυτές...

Και ξαφνικά, ΝΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ και εκεί που το έχουμε όλοι βουλωμένο, μια χούφτα στην αρχή πολύχρωμα παιδιά, παιδιά από εκείνα που έλεγες, πως είναι αδιάφορα, τεμπέλικα και όλο στις οθόνες μπροστά, αποφάσισαν να σηκώσουν ανάστημα γιατί όπως λέει και ο ποιητής, "το ανάστημα του ανθρώπου δεν μετριέται με το μπόι του" και γίνονται κάθε μέρα και περισσότεροι και κολλάς και εσύ μαζί τους τώρα και καλά κάνεις, μα ας έχουν τον νου τους τα παιδιά, τούτη την φορά μην την πατήσουν σαν τον γάτο του Θανάση, εκείνον τον γάτο τον μαύρο που  "τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει".

Ξημέρωσε.

Ρε κοίτα ζημιές που μπορεί να κάνει μια ...φωτογραφία...