νυχτοπερπατήματα ανάμεσα στις σκιές

 

Αρχιπέλαγος Wafles, νυχτοπερπατήματα ανάμεσα στις σκιές για ψάρεμα χταποδιού από μία γέννηση παρακάτω.

Άγιοι ευεργέτες των πρυμνών οι ναυτικοί, πού ταξίδια υφαίνουν σε χρόνο εφικτό.

- Jason Για πού το έβαλες με τέτοιο καιρό;

- πάω να ψαρέψω χταπόδια με μπακαρόλα, τούτος ο καιρός που κάνει θελήματα είναι ότι πρέπει

- τι να πω εσύ τη θάλασσα την ξέρεις μα να θυμάσαι την όπισθεν κολέγα, όταν την χρειαστείς,  αυτή θα είναι που θα σε σώσει.

ο Jason άφησε πίσω το λακριντί έπιασε το δρόμο της θάλασσας,  άφησε και το χώμα που πατούσε και μπήκε στη Μιραμπέλα να αρχίσει το σουλάτσο σου.

Έλυσε τον κάβο και άρχισε το καλόπιασμα, κόμπος γίνανε όλα τα μέσα έξω.

Πάνω στο κορμί της Μιραμπέλα, ο Jason άρχισε να ΄΄κατεβάζει΄΄ όλα τα καντήλια στη σειρά, να μυρίζει το στόμα του καπνό κλεψιμαίικο να μονολογεί και όλα να του φταίνε και ας ήταν σαν ζωγραφιά.

Ήταν το γούρι του η γκρίνια.

Ήταν οι μέρες φιλάσθενες και οι νύχτες κουρκούτι, άνοιξε και μπήκε έτσι με τον καιρό έγιναν ένα.

Εκείνη κορίτσι του Θεού, σκοτάδια δεδομένα και δωμάτια με θέα.

Ο γιος τους γεννήθηκε πάνω στη φωτιά, σε μέρα σημαδεμένη, χαχόλικη μέρα, καταμεσής της θάλασσας.

Αρχιπέλαγος Wafles, τόπος συντήρησης και διεκπεραίωσης ο τόπος που ζούσαν δηλαδή.

Χωρισμένοι στα τρία, μα εκείνα τα τρία ήταν που έκαναν το ΕΝΑ!

1. έστεκε ορθός μα αιωρούμενος σαν τον βασιλιά της Αμφόρτας, τον φύλακα του Ιερού Γκράαλ και είχε σχέση αδιαπραγμάτευτη με τα επιτεύγματα του γονέα τον θεών.

Το διάστημα της κυριαρχίας του Κρόνου του αξιοκαταφρόνητου, είχε παρέλθει οριστικά.

2. Είχε ξίδι στα χείλη μα τα μάτια της άστραφταν, συμμετείχε σε μία ατέρμονα παρέλαση ζώντων οργισμένων οργανισμών.

Δεν άνοιγε εύκολα το στόμα της και όταν το άνοιγε κάτι σταγόνες λέξεις χρωμάτιζαν το βύζαγμα του αέρα.

Στεγνές κουβέντες.

Μέχρι που την είδε στο νερό να λούζεται.

Άλλωστε ποιο δάσος χωρίς βροχή μπορεί να μεγαλώσει;

Εκείνος καβάλα στο άλογο έσκυψε και της ψιθύρισε στο αυτί:

΄΄ αν οι μέρες οι λεύκες μακριά δεν έχουν πάει, πες τους να φύγουν΄΄

Πόσο τιποτένια η νύχτα είναι, εκείνη το χάραμα δεν θα γνωρίσει.

Έτρεξε μα δεν πρόλαβε.

Το κύμα απομακρυνόταν και ο αέρας και τα πουλιά. Μόνο ένα δέντρο έμεινε στη θέση του να θυμίζει εκεί κάποτε υπήρξε ζωή.

3. Με κάθε γέννα ανανεώνετε το σύμπαν, η ζωή.

Να φεύγουν οι πρωινοί, οι πρώτοι, οι παλιοί. Να παίρνουν σειρά οι επόμενοι.

Την σειρά δεν την γνωρίζουν μα ξέρουν πως υπάρχει.

Αμμοπετόκλης με φαγουρίσματα στα αβάσταχτα φτερά ο λεγάμενος.

Έκανε βόλτες ανάμεσα στα μνήματα, μάζευε χρυσόμυγες από τα τριαντάφυλλα για να γνωρίσει  τους θεούς.

Έτσι έλεγε.

Ακόμα τον θυμάμαι και τα άλλα αγόρια να παίζουν μπάλα στο Ειρηνοδικείο, εκεί που βολεύονται τα σύννεφα, εκεί που πέφτουν τα ψάρια από τα σχοινιά ξανά μέσα στη θάλασσα. η όαση Άσελαρ δεν έχει πια νερό, ούτε παράθυρο να βλέπεις ουρανούς από τα σπίτια των εταίρων. Σκεπάζουν ακόμα τους καθρέφτες όταν χαθεί το γέλιο στον τόπο τούτο, τοχουν συνήθειο από παλιά ή ελπίδα.

Η θάλασσα φωνάζει τα ονόματα των ανθρώπων και εκείνοι τρεχουν στο μέλι, οι μέρες και οι νύχτες με συνέπεια κυλούσαν στο αρχιπέλαγος Wafles, τίποτα δεν φαινόταν να μπορεί να διαταράξει αυτή την άρτια δομή.

Γεν. 1,9             Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά. καὶ ἐγένετο οὕτως. καὶ συνήχθη τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ ὤφθη ἡ ξηρά.

Γεν. 1,9                      Και είπεν ο Θεός· “ας συναχθή το ύδωρ, το οποίον καλύπτει ολόκληρον την γην, εις ωρισμένην περιοχήν και ας φανή η ξηρά”. Και έγινεν, όπως ο Θεός διέταξε· και εμαζεύθη όλον το ύδωρ της γης εις τας βαθείας περιοχάς των ωκεανών και θαλασσών, και εφάνη η ξηρά.

Γεν. 1,10           καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὴν ξηρὰν γῆν καὶ τὰ συστήματα τῶν ὑδάτων ἐκάλεσε θαλάσσας. καὶ εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν.

Γεν. 1,10                    Και ωνόμασεν ο Θεός την εκτός της θαλάσσης έκτασιν γην, τας δε μεγάλας περιοχάς των υδάτων ονόμασε θαλάσσας. Και είδεν ο Θεός ότι η θάλασσα και η ξηρά είναι καλαί, έχουν τον σκοπόν και την χρησιμότητά των.

Κανείς από τον έξω κόσμο έφτασε ποτέ εδώ, ούτε οπλισμένος, ούτε επισκέπτης, ούτε καν προσκυνητής. Έτσι ο τόπος τούτος δεν βρίσκεται σε κανέναν χάρτη. Κανείς δεν θα μάθει πως είναι μακριά τα σκυλιά από τα χιόνια, πώς τις νύχτες σπινθηρίζουν τα μάτια τους σαν να έστηναν χορό χιονονιφάδες.

Και εκείνος ο Ωρίωνας σημάδι στους ώμους τους να πλανιέται και να πάλλεται.

Τα έφεραν έτσι οι καιροί και σμίξανε.

Υπάρχει πάντα κάτι πιο αληθινό από την αλήθεια και είναι εκείνο που φοβίζει.

Ανάγκη το λένε και πολλές αλήθειες χάθηκαν μπρος στην ανάγκη.