Λουλούδια κομμένα γιατί αγαπήθηκαν

 



Παντού πλατίνα, μέσα έξω, εκ του φυσικού φανταστικό και ύστερα το γέλιο. Εκείνο το γέλιο που ξεμυτίζει σαν ήλιος πρωινιάτικος και κάνει τις δύσκολες σκέψεις, σερπαντίνες.

Τις άρεσε να φωτογραφίζει λουλούδια, την φώναζαν τις νύχτες Λουλουζέλλ, με δυο λάμδα, έτσι για να κάνει θόρυβο το Ζήτα.

Φωτογράφιζε λουλούδια, νεκρή φύση.

Κυριολεκτικά.

Λουλούδια κομμένα γιατί αγαπήθηκαν, από άλλες εποχές, από τις μέρες εκείνες που βασίλευε η μοναξιά ΄και τα ψάρια σκαρφάλωναν στα δένδρα.

Άγιο γάλα, γαληνοτάτη, κάτι από την γοητεία της εφηβείας, κάτι σαν τις ευθείες στο ολόλευκο χιόνι. Κάτι από μας.

Έχεις παράθυρο, μα δεν υπάρχει θάλασσα.

Άκουσα πως απόψε αναζητούσες το φεγγάρι σε έναν ατίθασο συννεφιασμένο ουρανό. Έχεις παράθυρο μα φεγγάρι δεν βλέπεις.

Ούτε φεγγάρι, ούτε θάλασσα.

Κάθε φεγγάρι έχει τα μυστικά του.

Κάθε θάλασσα έχει τα μυστικά της.

Ξαναμμένοι νοτιάδες, στριφοπλακόνωνται και αψηφάνε τα σοκάκια, στους δρόμους δεν βγαίνουν, κυκλοθυμώνουν και αφήνουν την υγρασία να τιμωρεί τα μερτικά, τους ανθρώπους. Ανοίγουν τις κάνουλες και ξεχύνονται τα χάδια από την νύχτα, σαν άρωμα νυχτολούλουδου, στην αυλή του ουρανού, μέσα στο χρώμα και το αλκοόλ των άστρων.

Εσένα θαυμάζω. Τα μάτια σου.

Εσύ προσποιούμενη την λήγουσα, Λοβωτή Αργιόπη, άπλωσες ιστούς, μα κόπος άδικος, χαμένος. Τούτα που βλέπεις πληγές δεν είναι, σημάδια επιβίωσης είναι. Έτσι απλά να τα μετράς.

Υφαίνεις λέξεις και γίνονται τραγούδια και ύστερα λιάζεσαι. Κρύβεσαι μετά, στο ταραγμένο παρελθόν σου και προφασίζεσαι πως σε παρόν με πάγο πως ζεις.

Πρόθυμη και στεγνή, να μοιάζει το αποκούμπι σου σαν φιλοξενία.

Έχε τον νου σου το λοιπόν,  οι μέρες που καραδοκούν δεξιά σου είναι ευμετάβλητες. Παρέμεινε στεγνή και ας είσαι προδομένη από την περιέργεια του καπνού.

Έτσι είναι οι άνθρωποι, στη μέση.

Υπάρχει κάπου και το άλλο μισό.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

του Κιριμπάτι τα νερά

30 χρονια ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

κάτι συνήθειες δανικές