...όπως τα βρήκαμε...

 

Περίτεχνοι κήποι με ιβίσκους φουρκισμένων αγοριών, πού θυμωμένα, έτσι δίχως λόγο και αιτία, κρύβουν στα χέρια τους κωλοφωτιές και τρέχουν δίπλα στα κύματα και αφού νυχτερίδες δεν είναι εκείνα τα είδα δεν είδα τι τα θέλουν;

Τα χώματα ίδια πάππου προς πάππου, τα βήματα είναι που αλλάζουν, τα βήματα και οι σκιές.

Στα σημάδια λοιπόν, αυτών των νεαρών αγοριών, Βελλεροφόντης αργόσυρτος και οκνηρός, μα τιμωρός, χάσκει και σημαδεύει με σταυρούς τα θύματα του, που πριν θύματα τα κάνει με ανθρώπινη μορφή τα αφήνει να περιπλανηθούν ανάμεσα σε καπνούς και σε ομίχλες, έτσι νεκροζώντανα.

Έτσι τα μάθαμε, αφού τα βρήκαμε.

Σαν και εκείνο το μολύβι του σκονισμένου ουρανού στο σούρουπο, που μάτι δεν το πιάνει και κρατάει λιγότερο από ανάσα

έτσι τα βρήκαμε

έτσι το μάθαμε