...η αγκαλιά σου

 

Έρχονται από τον κήπο κύματα, σχεδόν φως. Όλα σημαδεμένα από των δακτύλων τη φορά, τα σώματα των κτιρίων σώματα ακατοίκητα.

Στο κάτω κάτω, δεν θα μείνουμε εδώ για πάντα.

Όταν δεν έχω έρωτα, είναι στιγμές που επιθυμώ χώμα στεγνό φιλί σαν το άθροισμα όλων.

Ακόμα έναν ουρανό να φτάσω.

Τυφλά αγάλματα μέσα στους προβολείς των αυτοκινήτων έτσι που φθείρομαι. Ο δρόμος κινείται προς την νύχτα, μια φίλη η αγκαλιά σου.

Να φύγω, να χαθώ.