ανάμεσα, οι σκιές

 


Μόνος στους τοίχους ανάμεσα, οι σκιές παρέα τάχα σε εμένα να προστρέχουν, να μην αρκούν ποτέ οι μουσικές  και οι λέξεις κρύα μέταλλα να αγγίζουν τα μαλακά και να πονάνε.Κάτι μαύρα φτερά, δεξιά, να χάσκουν και μόνα τους κάπου κάπου να κινούνται χωρίς ανάσα, χωρίς επιστροφή και εσύ με πυρετό ολότελα μακριά κι ας λες.Ούτε το άγγιγμα μου πια σε συνεπαίρνει, παράπονο το κάνεις και δακρυσμένη το'πες, πόσο λυπάσαι που ο έρωτας υπάρχει δυστυχής. Δεν ήταν του πυρετού μονόλογος, καταδικά σου βρέφη ήταν μόνο όσοι μετά από εμένα ζήσουν όσοι μπορέσουν εσένα να αγαπήσουν, θα μάθουν πως αδυναμία ετούτο θα΄ναι, γιατί κανείς θεός δεν μπόρεσε ποτέ τα λόγια να τιθασεύσει, κανείς θνητός με τάματα δεν είδε τους θεούς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

30 χρονια ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

Η εργασία στο σεξ είναι εργασία

ΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ του Φαίδωνα Καστρή