...ένα όνειρο, κάτι σαν αλήθεια...

 

Πετάχτηκα γύρω στις 3.00 τα ξημερώματα κάθιδρος και με μισές ανάσες.

Εβλεπα λεει τηλεοραση τον πολεμο στην Ουκρανία, σε επισόδεια, πως βλεπεις τους Βίκινγκς στο Netfix, ε, ενα τετοιο πραγμα, σεζον 2η, επ 7. Έβλεπα που λετε το επισοδειο μου και μεσα απο τα σωθηκα της συσκευης ΄΄σκαει΄΄ τυπος γλοιώδης, τρομακτικος και κουστουμαρισμένος, με κοστουμι παραλλαγής και γραβατα κοκκινη σε κινηση, σαν αιμα που τρεχει. Στεκετε μπροστά μου, με δειχνει με το δαχτυλο και μου λεει με φωνή αμόλυντη σε αψογα γκρικλις:

- Γκίβμι Αλεξαντρόπολις...

Τα έχασα, τρομαξα πιθανον, μα ο Ελληνικος εγωισμός μου δεν μου επετρεψε να το δειξω...

-... κανε πέρα ρε καναγια, του λεω (οκ,  με τρεμαμενη φωνη), μου κρυβεις το τι βι σκριν

- άι έμ ΝΑΤΟς, μου απαντα, άι γουόντ Αλεξαντρόπολις

- ρε δε πανα είσαι και ο Πούτιν, φυγε απο μπροστά, δεν βλέπω...

...Ως δια μαγείας, λέει, καπνοι ήπιοι, αρωματισμένοι και πολύχρωμοι άρχισαν να βγαίνουν απο το χαζοκούτι και ενα τεραστειο σύννεφο καλυψε το δωματιο. Ξάφνου, βρεθηκα σε αλλο χωρο, κατι σαν σε ηλιολουστο γιαλινο γραφειο στο Μανχάταν, σε καποιο ουρανοξύστη. Εκει, στην απεναντι πλευρα της τεραστειας παραμορφομένης ροτόντας, καθόταν ο τύπος, ο ΝΑΤΟΣς ντε, με κουστουμιά γαμάτη, καμιά σχέση με πριν, με το λαπτοπ του μπροστα και δίπλα του κατι Μπάρμπυ που στο προσωπο δεν ειχαν ουτε ματια, ουτε μυτη, ουτε στομα...

- Μάι φρέντ, μου λέει, όπως καλά γνωρίζεις, θελω την Αλεξανδρούπολη, άι χέβ Σούντα, but it is not enough for me. Ντιανίουμε ντίσκολες μερες και νυχτες, eksapanekathen, τα πρόμπλεμς πολλά, ασε που πρέπει να ταΐσω μένι μένι στόματα και τα bosses είναι λίγα και απαιτητικά.

- ναι ρε πουλάκι μου, του λέω, αλλά εγώ τηλεόραση έβλεπα, αραχτός στο καναπέ μου, ουτε ηρθα να σε βρω, ουτε σου έταξα ποτέ. Αφού ούτε καν σε γνωρίζω...

...ξάφνου οι Μπαρμπυ΄$  που λέγαμε, αρχισαν να κινούνται σαν να χορευουν  στον στυλο και απο τα στοματα που δεν υπήρχαν γέλια ατίθασα πλυμηρισαν το δωμάτιο.

Σιωπή. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, σιωπή επικράτησε, σαν καποιος να είχε πατήσει έναν διακόπτη.

- Ουάου μαι φρέντ, μου λέει ο τύπος, φυσικά και ήσουν στον καναπέ σου, εγω το επέλεξα, μα μη λες πως δε με γνωρίζεις, γιατί αυτό θα είναι η δικιά σου επιλογή. Στα χρόνια που ζεις με συνάντησες πολλές πολλές φορές. Στο Ιρακ, στο Αφγανιστάν, στα βουνά του Κουρδιστάν, στην Παλαιστίνη, στην Αφρική, εκει να δεις, Σομάλια,Σουδάν, Κονγκό, Μοζαμβίκη, άσε που το 1999 ήρθα δίπλα σου, εδω στην γειτονιά σου, στην Γιουγκοσλαβία ντε, τα ξέχασες;;;

Ναι, φυσικά και τα ξέχασες, φροντίζουμε πάλι εμεις και γιαυτό, πόσα να κάνουμε πχιά...

- Εντάξει ρε φρέντ, του λεω εγω, εντάξει όλα αυτά, εγώ την δουλίτσα μου κοιτάζω, δεν ενόχλησα ποτέ κανέναν. Όχι πες, σε ενόχλησα ποτέ;;;

- μικρό, ανόητο μπόι, απαντάει, ( τι μικρο μπόι λέει ο μαλάκας, σκέφτηκα. Το ανόητος το προσπέρασα, μολις προχτες μπήκα στα 60 μου ) και συνεχίζει ο εν λόγο το λοιπον, βρε δεν ηταν μεγαλη και δυνατη χωρα η ΕΣΔΔ ; μικρή και αδύναμη την είχες την Γιουγκοσλαβία; είδες τι έπαθαν, πως τις τιμωρήσαμε και στο τελος πως έγιναν δικές μας. Γιατί εσύ μου κάνεις tsirimonies ;;; Γουάι ?

Δές τώρα με το κολπάκι στην Ουκρανία. Άκου προσεκτικά, αφου διαλύσαμε την ΕΣΔΔ, θα σου πω άλλη φορά το πως, τις περισσότερες πρώην Ανατολικες χώρες, οχι μόνο τις φέραμε σε εμας, μα τις κάναμε να μας παρακαλανε, να τις ...σωσουμε και αφου τις ...σωσαμε, τους πήραμε οτι σημαντικό είχαν, τα σημαντικά μυαλά τους, τα σωθηκα της γης τους, την ιδια τη γη τους, τον αερα και την θαλασσα τους, ακόμα και την αξιοπρέπεια τους. Γεμίσαμε τα εργοστασια μας με τα χερια τους, τα μαγαζια διασκεδασης μας με τις γιναικες τους, τους πουλήσαμε όπλα να βγάλουν τα μάτια τους, ακόμα και το αυριο των παιδιών τους εμείς το έχουμε και επειδή είμαστε και γαμάτοι ντιλερς, τους δινουμε πισω και κατι λιγα απο αυτα που παράγουν έτσι για να  ΄΄τρέφουν΄΄ το όνειρο και μας τα πληρωνουν κιολας με τα χρηματα που εμεις τους δινουμε σαν αμοιβή. Το καταλαβαίνεις Bro το κόλπο;;;

Όλα γυρνάνε πίσω σε εμάς.

Πάμε πάλι στην Ουκρανία, γιατί κοντέψαμε να την ξεχάσουμε, αφου λοιπον διαλύσαμε κλπ κλπ, που σου ελεγα, πηγε ο Ρώσος να φτιάξει γύρω του δορυφόρους, πως το λετε εντω στο Ελλαντα;;;

Που πας ορέ κατακαημένη Αράχωβα;;; ε

Αφου σιγουρευτήκαμε πως εκτος απο το προφανες, η Ουκρανία έχει και πλούτο, αρχίσαμε πριν μερικά χρόνια να φτιαχνουμε το σενάριο, ετσι το 2014 κρίναμε πως ειχε έρθει η ωρα να κανουμε paixnidi. Θυμασαι τι έγινε, χαμός βια, νοθεία, νεκροί, φοβος, αβεβαιότητα, μέχρι που ο κόσμος ο λαος, το πιπλ, παρακάλαγε να τελειώσουν ολα να ησυχάσουν και ενταξει δεν είμαστε και εμείς τίποτα των άκρων, ακούμε...

Αφου ειχαμε ξεμπλεξει με τους ΄΄δημοκρατικά΄΄ εκλεγμενους, αλλο κακο και αυτο, πήραν σειρα οι δικοι μας ανθρωποι. ΟΚ κανε παιχνίδι στην Κριμαία εσυ, αφου ετσι θελουν οι...πως τους λέτε;, οι oligarchs 

- οι ολιγάρχες;

- α γεια σου, οι ολιγαρχες. Τι νόμιζες;

Και για να σε βοηθήσω να καταλάβεις, μην παμε μακριά, κοιτα εντω στο Ελλαντα, γιατι να βαλω στρατο να κανει φασαρια; εχω αλλο πραμα ετοιμο, το έκανα και σε πολλες αλλες χωρες και ειναι πιο αποδοτικό. Θα ενισχύσω τον φοβο. Το εχεις ακουστα εκεινο με τις παχιές και τις ισχνές αγελαδες ε; Δικό μας και αυτο το σχεδιο ηταν.

Αφου σου δωσω πρωτα, μετα θα στα παρω πολλαπλά και εσυ θα παρακαλας να σταματησει η κατρακύλα και αμου σε ψήσω σαν το ψαρι, θα σου πεταξω το ξεροκόμματο και τοτε ΕΣΥ MALAKAS θα μου λες και θενξ.

Ειναι νομιζεις δυσκολο να φτιαξεις χρυσες αυγες; δεν ειναι.

Κοιτα στην πατριδα σου πως άλλαξαν τα πραγματα, απο το 1980 και μετα, μην παμε πολυ μακρια, δες τα γεγονοτα, δες ποσο δυνατοι ειμαστε. Γιαυτο σου λέω...

...γκίβμι Αλεξαντρόπολις, γιατι αλλιως θα σου παρω ένιθινκ...

Έχει φτάσει η ώρα 5.30 και ακόμα να συνέλθω απο τον ...εφιάλτη