photographer

 και αφού όλα τα αντιμετωπίζετε με οικονομικούς όρους, θα σας πω και ένα σύντομο ανέκδοτο: ΄΄ Ρώσος τουρίστας στην Ελλάδα΄΄ έτσι για να ευφρανθούμε ρε αδερφέ

  μην τολμήσετε και έρθετε να μου πάρετε τη Βότκα ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ σας το λεω

  Και αν κάποτε ανασταλούν τα χαστούκια της ζωής,  θα έχω ένα χάδι να περιμένω... Εντάξει δεν είναι και αδύνατο, εδώ άλλοι περιμένουν παρθένες σωρηδόν και μέλι άφθονο σε κήπους Βαβυλώνιους.

  ...δυο μαύρα ατίθασα  άλογα, έπαιζαν στο χιόνι...

  Πριν από 23 χρόνια ο Αμπτουλάχ Οτσαλάν (ΑΠΟ), έπεφτε στα χέρια των Τούρκων με εμπλοκή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – Σημίτη και του ΥΠΕΞ Θεόδωρου Πάγκαλου. Αυτή η φωτογραφία μου, συμπεριλαμβάνεται στις καλύτερες φωτογραφίες του αιώνα που πέρασε, στα αρ$^@@@ μας ο ΑΠΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΦΥΛΑΚΗ  αυτό είναι που έχει σημασία

  Νύχτα θηλυκό។ Νύξ : θεά της νύχτας, θυγατέρα του Χάους. Συλλαβισμός : νύ‐χτα. Το διάστημα από τη Δύση μέχρι την ανατολή του ήλιου. Εκεί που τα όνειρα παίρνουν την θέση των σκιών της μέρας, εκεί που τα χρώματα γίνονται απαραίτητα. Από παιδί βιαζόσουν να περάσει γρήγορα η νύχτα, να έρθει η μέρα. Το ξύπνημα, το σχολείο, το παιχνίδι. Όσο μεγάλωνες, το φως έδινε άλλη διάσταση στις σκιές και όσο πιο έντονο το φως, τόσο πιο σκληρές και εκείνες. Μεγαλώνοντας, βρήκες το ...κενό. Αναζητούσες τον αστερισμό του Ωρίωνα, προσαρμοζόσουν, γαλήνευες και έκανες την νύχτα μέρα. Με κανένα άλλο σύστημα δεν τα πήγαινες καλά. Η νύχτα ήταν η καλύτερη σου φίλη. Ψήλωνες τις νύχτες και ομόρφαινες. Αποκτούσες όγκο και θέληση, δεν την φοβόσουν την νύχτα. Την  νύχτα οι ρυθμοί γίνονται πιο αργοί, μοιάζουν περισσότερο με χτύπους της καρδιάς σε κατάσταση άπνοιας, παρά με ρολόι σε λειτουργία. Δύσκολη η νύχτα και στην διαχείρηση της, φέρνει στα μάτια σου μπροστά όσα στην μέρα δεν χωράνε. Η νύχτα κάνει τους λο...

  ψυχαναγκασμός ψυχαναγκασμός εντάξει, ένα λουλούδι, ρομαντική(;;;) μουσική, γλυκά καρδούλες, κόκκινο, έτσι είναι ο έρωτας;;; προτιμώ τον έρωτα έτσι όπως τον περιγραφούν οι ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ: Δε είναι υπόθεση ο έρωτας φτηνών σουξέ. Δεν είναι της μαθήτριας το πρώτο δάκρυ. Είναι απειλή-είναι ζημιά. Δεν είναι βάρκα με καρδιές στην άκρη. Είναι σιωπή - είναι φωτιά. Είναι αυτός που καίγεται στη μέση της πλατείας. Είναι σιωπή - είναι φωτιά. Είναι σιωπή - είναι φωτιά. Είναι αυτός που φεύγει πρίν το τέλος της ταινίας. Είναι θεός κι εγκληματίας. Είναι σιωπή - είναι φωτιά... Ο έρωτας βουτάει απ'τις ταράτσες στο κενό. Χώνει το χέρι σε νερό, νερό που βράζει. Δεν έχει σώμα-ούτε μυαλό. Δεν αρρωσταίνει-δεν πονάει-δεν δειλιάζει. Ο έρωτας δεν είναι η μελωδία που θα φάς, ούτε μπουκέτο με λουλούδια να στολίσεις. Τραβάει μακριά-καθώς τραβάς, απ'το συρτάρι της καρδιάς δυο μάτσα αναμνήσεις. Δεν είναι "μπόμπα"σε σκυλάδικο ο έρωτας, ούτε ο εύχαρις και πλούσιος μαλακας. Είναι αυτόχειρας φυγάς.

 ... 2 μαύρα ατίθασα άλογα, έπαιζαν στο χιόνι ...

  Των ανθρώπων οι μέρες οι βροχερές, τον ήλιο εκτιμούν. Ένα κίτρινο λουλούδι πάνω σε φύλλο πράσινο βρεγμένο, το΄΄Roads΄΄ από τους Portishead στα αυτιά και στον αέρα. Το σώμα φθαρτό, όπως και ο χρόνος, με την διαφορά πως ο χρόνος επαναπροσδιορίζεται, το σώμα όχι. Εγώ να σκέφτομαι με ποιον από τους δύο συμφωνώ. Από την μία ο Μάρκος Αυρίλιος: ΄΄ μπήκες στο πλοίο, ταξιδεύεις, έφτασες. Αποβιβάσου΄΄ Από την άλλη ο Καβάφης: ΄΄ αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει΄΄ Ένα κίτρινο λουλούδι πάνω σε φύλλο πράσινο βρεγμένο. Για σένα που σου αρέσουν τα Ταξίδια, τα Παράπονα και ο Μάνος Χατζηδάκης

  ευτυχως να λες που υπαρχουν και κατι ΦΙΛΟΙ ( Foto Manolo Kasimatis) που μας θυμιζουν οτι ...υπηρξαμε

δηλαδη ΑΝ πω πως ΔΕΝ ζηλεψα θα με πιστεψει κανεις;;;

  ο ΤΣάΚΑΛΟΣ ρεπόρτερ του MEGA, στην προσπαθεια του να αποδώσει το προφίλ του 25χρονου που παραδόθηκε για την υπόθεση δολοφονίας του Άλκη ως «σκληροπυρηνικού χούλιγκαν», αναφέρθηκε στη σελίδα του στο facebook, περιγραφοντας ...σκληρές αναρτήσεις ενδεικτικές των «σκληροπυρηνικών χούλιγκανς». «Έκανε πολύ σκληρές αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια, βλέπετε εδώ μία» λέει ο ρεπόρτερ και τη διαβάζει: «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει». Ειμαι συγουρος πως ο εν λογο ΄΄ρεπορτερ΄΄ηταν απο εκεινα τα παιδια που τα ρωτουσαν αααααλοι δημοσιογραφοι τι γιορταζουμε  την 25η Μαρτιου και απαντούσαν, το ΟΧΙ στους Ισλανδούς το 1940 ! Τι; ΟΧΙ;;;

  ...μερικά βράδια είναι πιο δύσκολα από άλλα και όχι για τους ίδιους λόγους πάντα.   Απόψε είχα διάθεση να ΄΄ψάξω΄΄. Να με ψάξω για την ακρίβεια, εκεί που χρώμα δεν έχει η σιωπή, εκεί που δεν βρέχονται οι σκιές, εκεί που κρύβομαι κάθε φορά που κρυφά ξημερώνει. Έχω φροντίσει καιρό τώρα να σβήσω ότι ήταν από το παρελθόν να θυμάμαι. Μου αρκούν οι φωτογραφίες. Με πονάει μόνο που δε θα ...προλάβω. Αυτό ναι με στεναχωρεί, αλλά μόνο αυτό, τα άλλα τα έχω λυμένα. Συμφιλιωμένος είμαι. Δεν λέω, θα μου λείψουν 2-3 άνθρωποι, όχι παραπάνω και πολλούς λέω. Οι μουσικές όμως; Ναι αυτές θα είναι μεγάλη απώλεια και η θάλασσα και η προσπάθεια. Από την άλλη λες, όριο είναι και που χρησιμεύει το όριο αφού υπάρχει το πάντα, χωρίς εσένα, αλλά αυτό μετά από κάποιο διάστημα, γίνεται συνήθεια και τότε παύει να έχει σημασία. Δωμάτιο άδειο, όχι κενό. Ένα άδειο από έπιπλα δωμάτιο, ένα στρώμα στο πάτωμα, μια κουβέρτα προσφορά, μια τηλεόραση, Φως, νερό, αυτά. Το λες νέα αρχή, το λες και γαλήνη. Αντίθετ...

  Μ΄ανοιχτά τα χέρια περπατάς, έξω απ΄το νερό , αφού καθαρά βλέπεις, απρόσιτες, οργισμένες αθάνατες οροσειρές, στην άκρη του δρόμου αντέχεις. Στην γραμμή των νεφρών. απέναντι από το φως που καταρρέει στη βρώμικη σκόνη. Σκοτεινιάζει όπου νάναι και Τα μάτια θα αγκαλιάσουν ο,τι τριγύρω απλώνει και με το φως σ΄αψιμαχίες με κάγκελα θα απαθανατίζουν την έκταση. Είμαι εγώ το Μαυρο χώμα σε καθαρό, κρυστάλλινο ουρανό.

  Ο γκρ εμιστής Ακούστε. Εγώ ειμαι ο γκρεμιστής, γιατ’ είμ’ εγώ κι ο χτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης. Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι. Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι. Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας. Εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης· του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης· και με το καριοφίλι μου και με το απελατίκι την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι. Κάλλιο φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι, κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι, και κάλλιο ανοίχτε, τάφοι, και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε, αίμα, παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα. Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ’ αγρίμια ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθεί. Γκρεμίζω την ασκήμια. Είμ’ ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το ’χει το δείλιασμα, κι όλο ρωτά και μήτε ναι, μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς και πάει κι όλο προσμένει το λόγο...

  Αφού αποφάσισα να τελειώνω με τα λάθη της ζωής μου ...τελειώσαμε και με αυτό.. Η τελευταία τζούρα

  και μια που μιλατε για το Hilton που κλεινει, για το ποσο θα κοστισει, για εκεινο για το αλλο, η πρόσοψη του Μόραλη θα διατηρηθει;

  6 λεξεις ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΜΕ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΛΛΟ δε νοιωθω ησυχα μεσα μου, καινε τα ματια μου, το στομα μου εχει στεγνωσει και νοιωθω αδειος, τελειος αδειος σαν να χαθηκε το μεταξυ μας, σαν ...τιποτα!