να ζήσουν τα αίτια!!!

 

Ύφαιναν αράχνες τους ιστούς, πήραν μερτικό από τους τοίχους και βάλθηκαν να σκιάσουν τον τόπο. Κάποτε οι θάλασσες ήταν απέραντες, τώρα είναι στίγμα στον Εξάντα ή δρομολόγια πλοίων και αεροπλάνων.

Μα ταράσσουν τα νερά οι φωτογράφοι, πανταχού παρόντες, ανήσυχοι, αιθεροβάμονες, ονειροπόλοι.

Ήρθε από την Αλεξανδρούπολη ο Μιχάλης ( Μπολιάκης Μιχάλης ), να δει τα δείγματα της εκτύπωσης του βιβλίου που γεννιέται. Φίλος καλός, ευγενής και καταδεχτικός ο Μιχάλης. Εξαιρετικός φωτογράφος, εξαίρετος άνθρωπος, αλλά αυτά θα πρέπει μαζί να πηγαίνουν έτσι κι αλλιώς. Πολυταξιδεμένος στην Αμερική του Νότου, εκείνη που λόγω της γλώσσας, ονομάζουμε Λατινική Αμερική. Λάτρης της Κούβας, των πούρων και του ΄΄hasta la victoria siempre΄΄. Στα αριστερά μου με καρέκλα κρατημένη σιμά του κάθισα και εγώ. Στο τραπέζι απλωμένοι οι μεζέδες του Γιώργου, στο καφενείο του στην Καλλιδρομίου έτσι κι αλλιώς. Αντίκρυ δυο μορφές. Ο Δημήτρης (Μήτσος)  Παπαχρήστου, εκείνη η φωνή του Πολυτεχνείου, που ακόμα σηματοδοτεί και εμπνέει, συγγραφέας ακούραστος και λάτρης της παρέας και στα αριστερά του ο Ηλίας Μπουργιώτης, φωτογράφος και αυτός, από  εκείνους που πήγαν την ελληνική φωτογραφία πολλά μέτρα μπροστά, με σχεδόν καθημερινή παρουσία στο φως. Ένας φωτογράφος που αν το ασπρόμαυρο ξεσυνερίζεται, έχει μέσα του τόσο φως, που ανταμώνεις με τις φωτογραφίες του και διχοτομείται το είναι σου.

Αφορμή η έλευση του Θρακός στην πρωτεύουσα για τις ανάγκες του υπό έκδοση βιβλίου του,  αιτία η συνεύρεση οριζόντων, αγάπης και σεβασμού και η παρέα τράνεψε και προστέθηκαν φίλοι και γνωστοί, όλοι με τον καλό τον λόγο και την ευχή ξοδεμένης από καρδιάς.

Γεμίζουν αγίασμα οι κούπες και χαιρετούν τους ζωντανούς, είχε και μια γαλήνη σαν θάλασσα η ατμόσφαιρα, λες και ήταν σε κάδρο, φωτογραφία ετοιμόγεννη και παραγγελθείσα.

Αφού τάπαμε και τάπιαμε και σταματημό δεν είχαμε, αχόρταγοι μεν, αλλά μακριά εμείς από την χώρα των Λωτοφάγων και εκεί που μαθαίναμε νέα για το βιβλίο του Μιχάλη, ΄΄σκάει΄΄ ο τυπογράφος με το βιβλίο του Μπουργώτη. 

Έκπληξη !!!

΄΄εγώ το δένδρο΄΄ ο τίτλος. Ένα φωτογραφικό λεύκωμα, με την απαράμιλλη ποιότητα που διακατέχει τα βιβλία του Ηλία, μια σειρά από πανοραμικές φωτογραφίες, από την ζωή των δένδρων. 

Όπως και να έχει καλοτάξιδα να είναι και τα δυο τα βιβλία και να έχουν δρόμο μακρύ και θάλασσες ήρεμες και μακρινές, γιατί κάθε σταγόνα στη θάλασσα μετράει, είτε σταγόνα ιδρώτα, είτε ονείρου.