πως θα ηθελα φιλος μου να είναι

 

Νύχτωνε στην πλατεία, κάτω από τα γέλια, τις φωνές, τα ραντεβού. Εκείνος έστεκε εκεί, κοσμικός απόστολος, που ήθελε να βλέπει, όχι να φαίνεται.

Κάτι σαν Σαμάνος, που είχε μυστικά από την ζήση του, βαλμένα στο φως που προεξείχε. Με μια σειρά επαναλαμβανόμενων απέλπιδων κινήσεων, κοιτούσε λίγο πάνω, τέντωνε το δεξί σαν χορευτής, μέρος ξεχασμένης χορογραφίας.

Υπάρχουν τόποι που δεν φυτρώνουν, που δεν ευδοκιμούν οι προσευχές, υπάρχουν και άλλοι τόποι, που ούτε καρφί δεν πιάνει.

Έσκυψε μάζεψε δυο τρεις γόπες και όρμηξε στο πάρκο, με τρεις δρασκελιές τα είχε καταφέρει. Ώσπου ένα γέλιο τρικούβερτο, χωρίς γωνίες, φωβιστικό, όπως το γέλιο των Σαμάνων, ήρθε και κούρνιασε παντού. Ένα γέλιο που έχασε τον δρόμο του.