ενας μικρος χειμωνας

 



Μαύρα βόλια πίσω μας, χειμώνα καρτερούν, να μιλήσουν στο χώμα, στα ξέφτια και στις ράχες και ότι χάνει η ζωή ξέρει και το κερδίζει πάλι, όχι στα ίσια πάντα, μα πάντα νικητήρια.

Θυμάσαι τα στεριανά πουλιά, θυμήσου το πέταγμα τους. Έτσι και εσύ, τα καλοκαίρια που  έχει φως περισσευούμενο ξόρκιζες τις σκιές και τους έδινες υπόσταση, με γνωμικά, με φωτογραφίες, με ψέματα και με τραγούδια. Τους χειμώνες, παραμόνευες το έβγα τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

30 χρονια ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

μαζί μου. Τότε

Η εργασία στο σεξ είναι εργασία