ορατων τε παντων

 

Κρυώνω απόψε και τα συρματοπλέγματα πολλά γύρω από τα  μνήματα.

Έχουν πάρτι στην κόλαση απόψε, φωταψίες και μουσικές ακούγονται ως τα εδώ, ένα τοπίο άραχνο και μαύρο ολόγυρα ανθισμένο.

Πειθαρχημένοι οι ναύτες στα κουμπιά είναι  εκείνοι που φέρνουν τα μηνύματα, μετάξια με αίμα γραμμένα και παπάδες στη σειρά τους και όσοι πολέμησαν και εκείνοι που ξοδέψανε, ακόμα όσοι τάξανε και όρκους πατήσανε.

Πόσοι καταρράκτες

Άλογα πόσα

Φωνές τις μετρητοίς ή μήπως είναι γέλια η κλάματα;

Ευχές που ποδοπατημένες, με άφησες πίσω κάποτε, θα λέω μα δεν θα είσαι εκεί να αποκριθείς. Ούτε δικαιολογία θα υπάρχει εύκαιρη στα χείλη σου.

Βάλε στεγνά ρούχα τώρα. Βρέχει έξω, δεν σβήνουν με τίποτα απόψε οι φωτιές.

Στο φευγιό του Σεπτέμβρη, το τέλος τώρα ορατό Τα πάντα αόρατων, εκείνα που εν σοφία ...

 Όσο για πριν;

Ξεφεύγουν οι μέρες και από δω και πέρα οι νύχτες θα στείλουν το χορό.