μια γατα, ενας γατος και εγω με εμφραγμα
Με ένα γυαλιστερό ασπρόμαυρο τρίχωμα και δυο κάθετες καφέ λουρίδες στο πρόσωπο, καθόταν στα πίσω πόδια νωχελικά σχεδόν ουδέτερα και μάζευε τη ζέστα που περίσσευε ή εκείνη πού της αναλογούσε.
Ποιος ξέρει;
Εκείνος, ήρθε από πίσω με παράστημα και βάδισμα ανυπέρβλητου αρσενικού.
Τζάμπά ο τρόπος
Κρίμα στην προσπάθεια
Δεν του δώσε καμία σημασία, εκείνη
Εκείνη
Εκείνη, εκείνη πάντα κάποια εκείνη
Έμεινε πίσω της για ώρα
Καμία σημασία
Κάποια στιγμή, εκείνη, σηκώθηκε και πήγε μερικά μέτρα αριστερά της, δίπλα στο περιστέρι.
Περπατούσε και αυτή πολύ όμορφα είναι αλήθεια, αν και ήταν του νοσοκομείου. Όλο σκέρτσο και χάρη μέσα στο νάζι.
Οι άνθρωποι δεν έμοιαζε να την απασχολούν, ούτε τα προβλήματά τους. Στα νοσοκομεία, το ήξερε καλά αυτό, κανείς δεν πάει για ψυχαγωγία παρόλα αυτά...
Στα γατιά δεν καίγεται καρφί για τα προβλήματα των ανθρώπων.
Ήταν βέβαια και ο ήλιος απολαυστικός και χρειαζούμενος τόσο όσο να σε κάνει να τον θες.
Άλλωστε κανείς δεν ξέρει αύριο τιμάς ξημερώνει.
Απορροφημένος από τις μπλεκόμενες αρχιτεκτονικές του κτιριακού συγκροτήματος του νοσοκομείου, δεν κατάλαβα πότε τελείωσε η δράση.
Πότε έφυγε ο γάτος
Πότε πέταξε το περιστέρι
Η μόνη σταθερή ήταν εκείνη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου