ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΥ Νο6 / από φόβο χάσαμε

 

...μην πάτε από εκεί κύριε, μου είπε ο πιτσιρικάς που πετάχτηκε σχεδόν έντρομος από το ανθοπωλείο.

Μα εκεί πρέπει να πάω του λέω χαμογελώντας.

Βλέπεις, συνέχισα, βλέπεις που οι λάμπες είναι αναμμένες σε αυτόν τον δρόμο;

Ε, αυτό είναι το σημάδι.

Ένα αντίστοιχο σημάδι έχω στην πλάτη.

Τα σύννεφα όλο το βράδυ μαζευόντουσαν πάνω από την γέφυρα, λες και εκεί είχαν δώσει ραντεβού για ριγιούνιον,

Λευκά, υγρά, ετοιμόρροπα.

Σε άφησα μες τα σκεπάσματα στο σώμα σου και με άρωμα γιασεμί στο δωμάτιο.

Θα δεις σιγά σιγά, αλλά όσο και κλείσε να ακουγεται..βοηθα τον εαυτόν σου..... βρες κάτι...

Κάτι που θα σε κάνει να αρχίζεις να βλέπεις ...η αστο πέρασε το και αστο να φύγει μόνο του, μην πιέζεις τον εαυτόν σου...

Η κοπέλα ..δυναμικη ..δημιουργικη..κλειστη...πάντα καλοπροαιρετη..ειλικρινής η καλή πλευρά η ''αρνητική σε κακοπροαίρετες ξηγες απαθείς όταν πληγωνόταν  αγύριστο κεφαλι..κτλ κτλ ...πέρα από αυτό να μαθαίνει ..να βλεπει..περα από αυτό που υπαρχει..και μια ''παιδική΄'πλευρά της ..να λατρεύει και να διαβάζει παραμύθια ..ετσι έφτιαξε το δικό της..πολλα βράδια πήγαινε μόνη της κάπου ψηλά και ήσυχα ...και κοίταγε πανω..τα αστέρια ...και κάθε φορά που έπεφτε ένα αστέρι ..εκανε μια ευχή...ένα βράδυ έτσι πως κοίταγε πανω..ειδε ένα αστέρι να έπεφτε..αλλα προς τα κάτω στην γη ..ετρεξε να μπορεί να το πιάσει ..λαχανιασε σκαρφάλωσε ..με μανία να το πιάσει...και το έπιασε...ήταν ζεστό και ελαμπε..ηταν μαγικό..... χαρούμενη έλαμπε αυτή όσο το αστέρι ...και το έβαλε στην τσέπη της για να το κουβαλά συνέχεια μαζί της ..βρηκε κάτι για να πιστεύει σε αυτό ...γιατί μέχρι τότε κατά βάθος δεν πίστευε σε τίποτα ...το ονόμασε ..και είπε ότι όπου θα πηγαίνει όπου και να είναι θα το έχει πάντα μαζί της ..ελαμπε και την κράταγε ζεστή,,,,,,πίστευε ότι θα άλλαζε την ζωή της ..να της δίνει σιγουριά ...να το κρατάει πάντα σφικτα ......έτσι μετά από τόσες ευχές έγινε αυτό το θαύμα ............έτσι της έδωσε δύναμη να είναι   αισιοδοξη,,να χαμογελάει ...να χαμογελάει........και το αστέρι ένιωθε και θα μάθαινε να λάμπει δίπλα ..μεσα της δεν θα την αφηνε..γιατι θα ένιωθε και αυτό σιγουριά ..ελαμπε γιατί έτρεξε κάποιος να το πιάσει ..να μην πέσει και τσακίστε κάτω στη άπυρη γη......και ξεκίνησε έτσι η αρχή μιας ιστορίας

Ου Νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.

Αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικεν.

Και όπως λέει και ο στίχος:

΄΄Δεν μας συγχωρώ, από φόβο χάσαμε...΄΄