τρεις υπεροχες τουλιπες και μια ακομα #2

 

Ήταν η μέρα που ανθίζουν οι τουλίπες ή έτσι ήθελα εγώ να πιστεύω. Ανεξάρτητα όμως από το τι θέλω εγώ, οι τουλίπες θα ανθίσουν όταν αυτές θελήσουν.

Τρεις εκείνες, ένας εγώ. Όχι απαραίτητα ο ποιό φωτεινός, σίγουρα ο μεγαλύτερος, ο παράταιρος.

Απ΄έξω ήλιος ισχυρός, μα από εκείνους που κάνουν μικρά τα καλοκαίρια.

 Σαν έρθει η μέρα να συμανταμώσουμε το άπειρο, ποιος νοιάζεται;

Για το τώρα γίνετε λόγος.

Έγιναν σκιές!

Και πάντα κάπου απέναντι, θα υπάρχει ένα νησί που την θάλασσα θα μετατρέπει σε πιο ασφαλή προορισμό.