Η @n/Να $tON kAiaFα ( σε συνέχειες ) .1.

 




Kαὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.


Ζώντας εκεί που η ζούγκλα γίνεται ουρανός, έμαθε να μαζεύει φυλαχτά, τάματα και ενθύμια. Κομμάτια από τις οπλές φευγάτων ζώων, μέσα σε ρηξικέλευθες σιωπές.


Προσπαθούσε να διώξει το κακό και το συμφέρον. Μέσα στην αγκαλιά της φωτιάς, πέταξε με μια θαυμάσια θρησκευτική τελετουργία, όλα εκείνα τα δεινά που κληρονόμησε και που εδώ την έφεραν.


Την ίδια ώρα γυμνή, σαν το λευκό, στην θάλασσα ξεχύθηκε, σφαδάζοντας και μέσα στην καρδιά της μήτρας που την έθρεψε και λάθεψε και δεν έμαθε ποτέ το γιατί, εκεί σε εκείνη την μήτρα, έπλεκε σιωπές στα ανταμώματα. Ύστερα απομακρύνθηκε και έμεινε να στέκει παράμερα, σχεδόν απέναντι και ξανά έφερνε στα μάτια της τα περασμένα.


Τους Χειμώνες και τους δανεικούς φίλους, τους νεκραναστημένους έρωτες, τα μαραμένα άνθη που με εκείνο ζωηρό κίτρινο, όσο ζωντανά ήταν, προσπαθούσαν φιλίες με τον ήλιο να γυμνάσουν.


-      Γιατί με κοιτάς;


-      …


-      Με κοιτάς, γιατί με κοιτάς, δεν βλέπεις τα σκοτάδια που έρχονται; Κάτοικος οδυνηρών τοπίων και φευγαλέων εικόνων είσαι. Τι άλλο μένει πια ;;;


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

30 χρονια ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

Η εργασία στο σεξ είναι εργασία

ΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ του Φαίδωνα Καστρή