μια όμορφη μεγάλη, θαρραλέα Ανατολή

 

Ότι δεν σε σκοτώνει (λένε) σε κάνει πιο δυνατό, εντάξει αλλά πόσες φορές;

Έψαχνες να βρεις φτερά και όταν τα βρήκες, τα είδες σαν συμφέρον, μαξιλάρι και στρώμα. Και τώρα που τελείωσαν τα ψέματα καιρός να πούμε αλήθειες.

Ένα κορίτσι στο ποδήλατο, κρατάει την μουσική στα χέρια. Φοράει στο χαμόγελο ένα κεντρί με δηλητήριο, συνηθισμένα πράγματα, μα όταν ο ένας έστω ξέρει να αγκαλιάζει, ο άλλος δεν θα κρυώσει ποτέ. Συνηθισμένα πράγματα θα μου πεις.

Ναι, μα και εγώ δεν ήρθα να σου φέρω ...το φως, συνηθισμένα πράγματα και εγώ αναζητούσα, ένα χαμόγελο, μια κουβέντα, ένα χάδι.

Δεν ήξερα, δεν μπορούσα να αναγνωρίσω πως εσύ παίζεις με τα χέρια τα ξυράφια, εσύ, δεν συναναστρέφεσαι, δεν προτιμάς. Εσύ που πάνω σε ατίθασα νερά ταξιδεύεις, δεν μπορούσες να κοντό σταθείς, δεν είχες χρόνο για χάσιμο.

Μα γαμώτο, ταξιδεύεις κόντρα στο νερό και έτσι δεν τα κατάφερε κανείς...

...χαμόγελα σε μετάβαση