ΤΣΙΓΑΡΟ ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΥ

Ερχόταν μέρες τώρα με τον ίδιο μονότονο τρόπο και από την ίδια πάντα

διαδρομή. Ξεκινούσε από την Κοκκιναρού, έπιανε θάλασσα δυτικά από τα

χρυσόψαρα και ανηφόριζε με απίστευτη σβελτάδα. Πάντα πρωινές ώρες.

Είναι αλήθεια πως ένα θεματάκι το είχε κι ας μαρτυρούσε άλλα το αθλητικό

του παράστημα με τα κρύα δάχτυλα. Strange birds σύνδρομο. Πολύχρονος

λοιπόν και σήμερα. 'Οταν έφτανε στο ύψος των Ταξιαρχών, η φωνή του

αποκτούσε μια νέα υπόσταση και επικεντρωνόταν στην ύπαρξη των

απανταχού μεδουσών που έτσι κι αλλιώς είχε ταχθεί να προστατεύσει. Δίχως

ρεπό, δίχως σαββατοκύριακα.

Με δικά του μαύρα φτερά, ανοιχτός στο καινούριο και με στυλ που ταιριάζει

στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Έφτανε λοιπόν πάντα

χαμογελαστός και καλοδιάθετος, συνεπής και νηφάλιος.

Ακουμπούσε το σακάκι του στο ρείθρο.

Έβγαζε τα παπούτσια του, τα γέμιζε χώμα, αφήνοντας μέσα κάτι σαν σπόρο.

Έπαιρνε από το απέναντι καφενείο δυο ποτήρια νερό, δύο ήταν και τα

παπούτσια. Αφού τα δρόσιζε, μας χαιρετούσε όλους εμάς με ένα νεύμα του

κεφαλιού και στη συνέχεια έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής.

Πού και πού άναβε ένα τσιγάρο σε πράσινο χρώμα, εκείνο με την απαίσια

μυρωδιά ευκαλύπτου, έκανε 2-3 βαρβάτες ρουφηξιές και το έδινε στη

Φιλουμένα.

Κανένα άλλο νεώτερο στοιχείο, πέρα ότι σήμερα εκδηλώθηκε πραξικόπημα

στη Ζιμπάμπουε, χωρίς τις ανοιξιάτικες βροχές που είναι μετρημένες και το

γνωρίζουν αυτό όλα τα ξημερώματα.