στην αγκαλιά της Παραλίμνης, παρά λίγο

 

Επί αιρετού Ετεοκλή, γιος του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, πατέρας του Λαοδάμαντα και παρόντος  Παρθενοπέους στρατηγού, συνέβησαν τα συστριγκλα. Εκεί στην πόλη με τους επτά λόφους, στους επτά επί Θήβας ταχαμου ταχαμου.

Έτσι λοιπόν οι ...αμαρτίες γονέων, αφού ο Οιδίποδας παραιτήθηκε από το θρόνο της Θήβας, παρέδωσε την πόλη στους δυο γιους του, Ετεοκλή και Πολυνείκη, που συμφώνησαν να παίρνουν το βασίλειο εναλλάξ κάθε χρόνο. Μετά τον πρώτο χρόνο, ο Ετεοκλής αρνήθηκε να παραδώσει το θρόνο και ο Πολυνείκης επιτέθηκε στην πόλη των Θηβών με τους συμμάχους του (Επτά επί Θήβας). Τα δυο αδέρφια αλληλοσκοτώθηκαν σε μάχη, έξω από τις "Ηλέκτρες πύλες" της Καδμείας.

Την εξουσία μου μέσα, ένα πράμα.

Έμειναν πίσω οστεοφύλακες οι μεγάλες πόλεις, τα γεμάτα καπνούς δωμάτια, τα αναμασήματα, οι προστριβές και οι διχόνιες, μια δρασκελιά ζερβά η Υλίκη η ποτίστρα, στα δεξιά στους νεροβαλτοδρομους, μια λίμνη παρθένα και μικρή, η Παραλίμνη και στα μάτια μου εμπρός να χάσκει η λάσπη που σιγά σιγά με καταπίνει και εκείνο το ιερό και μαντείο του Απόλλωνα Πτώου, που δε γρικά, που δε συμπεριφέρεται.

Βροχή σαν μαρτύριο να καταβρέχει τον ιδρώτα μου, ώσπου με εκείνα και με τα άλλα, βγήκα από τις λάσπες και πάτησα στα μύδια τα νεκρά και διασώθηκα.

Ούτε άνοιξης λουλούδια, ούτε η λαιμαργία του φθινοπώρου, στάθηκαν αρκετά να ξεχαστώ.

Αύριο τέτοια ώρα θα είναι νύχτα