μια μικρη ιστορια με θαυμασιο τελος

 

Στον δρόμο ένας νεαρός άνδρας συναντά έναν ηλικιωμένο κύριο

- Καλή σας μέρα, του λέει ο νεαρός, Τι κάνετε; με θυμάστε;

- Όχι απαντά ο γηραιός κύριος

- Ήμουν μαθητής σας κάποτε, του λέει

- Αλήθεια;  και τι κάνεις τώρα, ρωτάει ο γηραιός κύριος

- Είμαι δάσκαλος, του απαντάει

- Καταπληκτικά σαν και μένα

- Λοιπόν ναι, στην πραγματικότητα έγινα δάσκαλος γιατί εσείς με εμπνεύσετε και θέλησα να σας μοιάσω, είπε ο νεαρός

Γεμάτος περιέργεια ο γηραιός κ ρωτάει το νεαρό γιατί ήθελε να του μοιάσει

- Μία μέρα στο σχολείο όπου σας είχαμε καθηγητή, ένας συμμαθητής μου ήρθε με ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι

Εγώ κατάφερα να του το κλέψω, το ήθελα, μου άρεσε πάρα πολύ

Ο συμμαθητής μου το είπε στη φίλη του και εκείνη σε σας.

Τότε εσείς σηκωθήκατε από την έδρα και είπατε

- Πριν λίγο εδώ μέσα κλάπηκε ένα ρολόι. Θα σας παρακαλέσω όποιος το έχει πάρει να έρθει και να το αφήσει στην έδρα

Φυσικά κανείς δεν σηκώθηκε, τότε εσείς πάλι είπατε

- Λυπάμαι αλλά είμαι υποχρεωμένος να σας ψάξω έναν - έναν, αλλά πρώτα όλοι θα κλείσετε τα μάτια σας και θα παραμείνουν κλειστά μέχρι να τελειώσει όλη η διαδικασία.

Έτσι και έγινε

Εσείς ψάχνω για τις τσέπες μας και εμείς παραμένουμε με τα μάτια κλειστά

Ώσπου φτάσατε και σε μένα

Φυσικά βρήκατε το ρολόι στην τσέπη μου

Το πήρατε και όχι μόνο δεν είπατε τίποτα, μα συνεχίσατε να ψάχνετε τις τσέπες έως και του τελευταίου μαθητή

Κάποια στιγμή είπατε

- Ανοίξτε τα μάτια σας, το βρήκα το ρολόι

- Εμένα δεν μου είπατε ποτέ τίποτα, δεν με επιπλήξατε καν, ούτε αναφέρατε ποτέ το όνομά μου

Εκείνη η μέρα ήταν για μένα η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου, μία μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είπε ο νεαρός και συνέχισε

Χάρη σε εσάς λοιπόν κατάλαβα πόσο σημαντικός μπορεί να είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού του παιδαγωγού

Αλήθεια το θυμάστε το περιστατικό;

Κι ο καθηγητής απάντησε

- Ναι. Κάτι θυμάμαι,  το κλεμμένο ρολόι, να σας ψάχνω τις τσέπες, αλλά εσένα δεν θυμάμαι

Άλλωστε είχα και εγώ τα μάτια μου κλειστά όσο σας έψαχνα.