Η @n/Να $tON kAiaFα ( σε συνέχειες ) .3.

 

Kεφάλι σκύλου στα μπροστά, φοβάσαι πάλι, μα μόλις κάνει αριστερά, πουτάνα γριά θυμίζει και ξεχνιέται και ονειρεύεται και δώστου πάλι.

Τρικυμία σε ποτήρι. Ποιόν να ταράξει;

Ποιος να φοβηθεί;

Δώστου πάλι από την αρχή, να τραβούν μέλισσες το άρμα του σκορπιού, τόσο βαθιά, από εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή.

                                     

 Είδες πουλιά, ζώα, ψάρια, να εργάζονται; Να αποταμιεύουν, να θέλουν ιδιοκτησία;

Να έχουν ταυτότητα, σύνορα διαβατήρια;

Να θέλουν διακοπές;

Όχι ε;

Όλα ετούτα τα δεινά, του ανθρώπου είναι δημιουργία και τα έκανε δικά του. Το ΄΄εξυπνότερο΄΄ των ζώντων όντων, το εξυπνότερο λέει, του ζωικού βασιλείου.

Είναι ο καιρός που τα φεγγάρια βολτάρουν στα Λεύκτρα δυο δυο. Εκείνο του κόκκινου ελαφιού, το άλλο το μπλε της μεγάλης θλίψης και ου το καθεξής.

τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ